Droomauto

Ik kan misschien door mijn mede weggebruikers bestempeld worden als een truttige rijder. Wie zal het zeggen. Laat ik het zo zeggen: ik heb geen haast als ik auto rij. Toch meestal niet. Daar waar ik 50 mag, rij ik 55, daar waar ik 80 mag, 80. Ligt er een beetje aan. Die 80-km weg waar ik dan aan denk is een weg langs een spoorbaan en aan weerszijden willen nog wel eens bijzondere vogels zitten. Zoals bijvoorbeeld de Bruine Kiekendief. Die broedt daar langs de slootrand in het riet. Prachtige vogels, mooi om te zien en ik heb er al drie zien vliegen.

Ik begrijp al die mensen niet die zo'n haast hebben, want negen van de tien keer sta ik toch weer achter of naast ze bij het verkeerslicht. Dus waarom 'sportief' optrekken? Dat hele woord 'sportief' snap ik al niet. Ik rij al jaren automaat, maar het meeste commentaar wat ik hoor daarop: 'nah, niets voor mij. Ik rij liever wat sportiever..'. Schiet mij maar lek. Overigens voornamelijk mannen die dit zeggen.

Afijn. Als je een paar keer naar Amerika en Canada bent geweest, leer je hoe relaxt het is om heerlijk rustig te rijden én met een automaat. Ik vind het zo'n stomme bezigheid, dat schakelen! Nooit meer van mij. Gelukkig verleer je het schakelen niet, dus ik stap met het grootste gemak in de Skoda van Jan en rij daar mee weg. Mijn autootje heeft een 'geautomatiseerde versnellingsbak'. Dat is iets anders dan bijvoorbeeld een DSG, andere techniek. Maar de bottomline is dat ik niet hoef te schakelen. En daar gaat het om.

Maar mijn droomauto is en blijft een oude truck. Zo'n Amerikaans rammelding met zo'n open bak, hond erin en tuffen maar.... In feite zoiets als we altijd op Bonaire huren.

Hieronder nog wat foto's die niets te maken hebben met het verhaal hierboven. Gewoon foto's uit mijn tuin. Gisteren gemaakt.