Weer thuis....

Zo. We zijn weer terug in het kikkerlandje. In feite ben ik niet weggeweest: ik ben technisch gezien gewoon in Nederland gebleven. Alleen had dit Nederland een iets warmer klimaat maar wel 10 dagen lang windkracht 6 of zo. Bovendien kan je in dát Nederland iets beter duiken dan in dit Nederland. In ieder geval warmer.

(Klik op de foto's voor een vergroting)

We zijn zaterdagmorgen weer terug gekomen na een vlucht van bijna twaalf uur: we vlogen met een tussenstop op Aruba. Daarna was het negen uur lang niets doen. Een film kijken en dan slapen.

We hebben het zalig gehad. Veel gedoken. Mijn tweehonderdste duik gedaan deze vakantie! Wel met een bijzonder suffe doch nuttige duik - ik zag het pas achteraf dat het mijn tweehonderdste was - maar goed. 

Bonaire is heerlijk! Na vijf keer zijn we er wel een beetje verslaafd aan het raken. Ik zou er niet willen wonen, denk ik. Ik zou niet weten wat ik daar de hele dag moet doen. Iedere dag dezelfde temperatuur! Beetje afwisseling met de seizoenen vind ik lekker, ondanks het feit dat ik de winter hier steeds minder begin te waarderen. 

We hebben daar vrijwel iedere dag windkracht 6 gehad, dus dames, mocht je ooit die kant op gaan: een föhn of krultang is overbodige bagage, je haar zit daar voor geen meter. Zeker als je van dat dunne haar hebt als ik is een rieten hoedje geen overbodige luxe om die haartjes uit je ogen te houden. Plus waterproof mascara, twee korte broeken en twee hemdjes. Meer niet.

O ja, en ik heb tóch zonne-uitslag gehad. Komt waarschijnlijk ook omdat je na het duiken je bescherming toch voor een groot deel hebt weggespoeld. Maar nu zitten we weer zalig (ahum) binnen, dus zal binnen no-time weer weg zijn. En geen last meer gehad van mijn oren. 

We hadden een heerlijk huisje. Het heet Coral Sea Appartments en het terras lag heerlijk op de wind. Als je dat niet hebt daar, dan ga je dood. Van de hitte én van die takke-mugjes. Die kleine, geniepige zwarte ettertjes. We hadden er weinig last van dit keer. De bulten die we opliepen kregen we op plekken waar dus geen wind stond.

Verder hebben we weer veel gezien: zeepaardjes (een zwangere man én het vrouwtje), een inkt spuitende inktvis die niet blij was met onze aanwezigheid, veel, heel veel vis in de vorm van diverse baitballs, en heel veel schildpadden. Geen dolfijnen gezien, wel gehoord.

Het was een heerlijke periode om te gaan. Niet druk, zelfs erg stil wat wij niet erg vonden in tegenstelling tot de detailhandel en een droge warmte. Heel anders dan november, waarin we meestal gingen (om mijn verjaardag te mijden....). We komen beslist weer terug. We kunnen niet anders. We are hooked.

We hebben erg veel foto's gemaakt en dat kost ons zeeën (leuke woordspeling) van tijd om ze te bewerken. Gelukkig heb ik er wel een paar gedaan tijdens de vakantie.

Van bloggen is ook niet veel gekomen. Ik had daar gewoon geen zin meer in. We waren iedere dag rond half zeven uit bed, maar lagen er 's avonds al rond half tien in. En er gaat toch aardig wat tijd kruipen in dat duiken. Wij duiken vaak een uur tot anderhalf uur per keer, en dat twee keer per dag. Dan nog je flessen omwisselen, je setjes opbouwen, je aankleden, er weer uit, weer spoelen. Met één duik ben je zo'n tweeënhalf tot drie uur bezig. Dan is je dag aardig om als je 'klaar' bent. Dan nog eten maken - we kookten over het algemeen zelf, uit eten gaan is erg duur daar - afwassen, even bijkomen en dan kwam Klaas Vaak en doken we in onze (gekoelde) slaapkamer en sliepen als rozen. 

Ja. Maar het is weer voorbij. Het gevoel vasthouden. Maar hoe doe je dat? Ik droom nog van koraal en vissen, maar dat komt door de jetlag. Hoe lang duurt het voor ik weer in die spiraal zit? Gelukkig is het hier over een dikke maand schoolvakanties en begint die heerlijke rustige periode weer. Kan daar nu al naar uitkijken!