Cabrio time!

O ja, heb net even de cabrio opgehaald. Soms kan het leven best mooi zijn.... 

Hoewel. Ik stond voor een open brug en trok niet snel genoeg op volgens de persoon achter mij, dus direct op de claxon. Als je me ergens pissig mee kan maken, is het wel claxoneren! Daar kan ik dus écht niet tegen! Dus eerst was het mijn hand opsteken door het open dak, gevolgd door een minder vriendelijk handgebaar. Hufter! Ik heb daar zo'n bloedhekel aan! Ik hoor dat zo vaak bij mij in de straat. Toeteren bij wijze van groet, ook zoiets achterlijks, en toeteren omdat de ander voorrang neemt in een straatje waar je maar 30 mag. 

Ik vind mezelf over het algemeen een relaxte rijder - behalve als ik echt haast heb - en rij vaak precies de snelheid die daar toegestaan is. Zeker als er iemand achter mij zit te duwen, rij ik net een tikje minder snel. Ik ben niet het type van 'sportief' optrekken en net even voor de ander voor het verkeerslicht staan. Soms mopper ik wel op medeweggebruikers, zeker als ze mij niet 'in mijn waarde' laten of mij opjagen.

Sinds ik regelmatig in Amerika en Canada heb gereden, rij ik een stuk minder gehaast. Ik begrijp de argumentatie niet achter dat 'sportieve' rijden. Waarom ergens inhalen op een weg waar je 60 mag, om dan een paar honderd meter verder toch voor hetzelfde verkeerslicht te moeten wachten. Waarom direct op je toeter als de persoon voor je moeite heeft te koppelen of het gaspedaal niet kan vinden? Allemaal zinloos. Je komt ergens een fractie van een seconde later aan. Boeien.

Op kantoor stort ik mij weer op het nieuwe HR programma wat ik eind dit jaar wil uitrollen. Het valt nog niet mee (al was het alleen maar vanwege het ontbreken van energie om eraan te beginnen weer).

Maar mijn hormoontherapie ligt klaar bij de apotheek. Ben érg benieuwd. Ook naar de slechte verhalen eromheen.