Van hangmatten en vriendschap

Vorige week vrijdag, toen we net één dagje thuis waren, hebben we boven op het dakterras nog even snel de hangmat opgehangen. Ik had vroeger de hangmat beneden hangen in de voortuin, maar nu met mijn mooie dakterras een uitgelezen plek om de hangmat weer in ere te herstellen.

Afgelopen zondag, toen ik eenzaam en alleen terug thuis kwam [snik] heb ik mij na wat heen en weer gerommel (tas uitpakken en zo) in de hangmat geïnstalleerd. Meteen een goede test om te zien of-ie bleef hangen en ik er niet falikant doorheen zou scheuren.

De hangmat is al best oud. Ik heb deze ooit eens gekregen van een hele goede vriend (Rien Versluis) die helaas met de boedelscheiding rond 1990 uit zicht is verdwenen. Hij ging een keer naar Suriname op vakantie en heeft voor mij deze echte hangmat mee genomen. Ik heb hem altijd gebruikt of dan tenminste toch bewaard.

We hebben heel wat avonturen beleefd met deze jongen destijds. Ik was toen nog in mijn eerste relatie en hebben Rien en zijn broer Fred in Tunesië leren kennen. We zijn daarna gevieren nog eens naar Gran Canaria geweest waar we behoorlijk de bloemen hebben buiten gezet. Oeioei. Wel leuk...En toen waren we nog jong...

Hij heeft een tijd gewoond in een schuur bij een woning in Schoonhoven. Hoewel dat echt een huisje van niets was, kwam ik er altijd graag, hoe bouwvallig ook. Daarna is hij verhuisd naar Amsterdam en nog later naar Den Haag, waar hij met zijn vriend is gaan wonen.

Weet nog goed hoe hij heel omzichtig 'uit de kast' kwam bij ons. Alsof ons dat boeide! Rien was Rien en of hij nu hetero, homo of solo was, who the f*** cares! Zijn broer was ook homo, maar die had er aanzienlijk meer moeite mee om daar openlijk voor uit te komen. 

Van beide jongens hoor ik niets meer. Er zijn in die tijd na mijn scheiding veel mensen uit mijn leven verdwenen. Tja, zo gaat dat nu eenmaal. Bij iedere fase in je leven horen weer andere vrienden en krampachtig vasthouden aan vriendschappen is niet aan mij besteed.

Door mijn leven nu heb ik niet veel vrienden. Aan kennissen geen gebrek daarentegen. De weekenden zijn bijna heilig, worden aan elkaar besteed omdat wij elkaar doordeweeks niet zien en gaan op aan onze hobby's, het huis, sociale beslommeringen en elkaars gezelschap. 

Ik mis soms wel eens vrienden. Echte vrienden! Maar vriendschap heb ik nooit zo in me gehad of misschien niet op je juiste manier geuit of ben ik nooit begrepen. Heb altijd moeite gehad er tijd in te steken. In m'n eentje al helemaal niet. Ik had - en heb - vooral moeite met de verwachtingen (en verplichtingen) die anderen hebben van vriendschap. 

Daarentegen heb ik nooit vrienden nodig gehad om dingen te ondernemen. Ben altijd overal alleen op afgestapt. Als iets mij leuk lijkt - en ik vind bijna alles leuk! - dan doe ik het en ga ik niet wachten tot er iemand met mij mee wil. En zo komt het ook dat ik (bijna) alles wel eens heb geprobeerd.

Vriendschap. Het komt vanzelf en gaat ook vanzelf weer over.