Bramentijd

Mijn rechteronderarm zit vol met krassen. Nee, ik heb niet gevochten, of je moet kunnen vechten met een bramenstruik. Het nare van die struiken dat je jezelf er wel aardig ver in kunt wurmen, maar er dan weer uit is een ander verhaal. 'Hier blijven!' lijkt de struik te zeggen, terwijl hij je in een dodelijke omhelzing houdt met z'n stekels. 

Ja, je moet er iets voor over hebben voor dat paarse lekkers! Het is nog redelijk vroeg in het seizoen, maar we hebben toch al met al een paar kilo bramen geplukt. Eerst met de fiets op verkenning en dan weer terug, lange broek en dichte schoenen aan, alle bakjes die we hadden in de fietsbak en weer naar het park. In het nieuwe gedeelte staan immense struiken en daar hebben we ons even een paar uurtjes op uitgeleefd.

Alles wassen en zorgvuldig uitgespreid ingevroren. Je kunt dat natuurlijk niet als één bonk invriezen. Ligt er een beetje aan waar je het voor gaat gebruiken, maar bij mij gaat het hoofdzakelijk in de smoothies. 

'Wassen jullie ze nog,' vroeg een voorbijganger. Ja, wij wassen ze nog.
'Want ik zie er toch altijd aardig wat beestjes op zitten....' Ja, dat klopt. Hele kleine insectjes. Ik wil het niet weten: ze worden er wel voor een groot deel uitgewassen, maar er zullen er altijd enkelen achterblijven. Goed voor de eiwitten, zullen we maar zeggen.

Erger is de vossenlintworm. Bramen - en andere vruchten - die laag bij de grond hangen kan je maar beter laten hangen, of dan in ieder geval grondig wassen en koken. En hier kan je je schouders niet over ophalen, want de vossenlintworm is dodelijk. 

Misschien dat we/ik de komende weken nog een paar keer ga(an), maar in feite heb ik al meer dan zat. Ik kan wel bezig blijven natuurlijk, maar aan de ruimte in mijn vriezer komt op een gegeven moment ook een einde.