Onrust

Gisteren was ik bijzonder strijdlustig en heb met veel vuur en passie mijn blog geschreven. Meestal hou ik me in.

Ik had gehoopt dat een yoga-les - die overigens erg aangenaam was met veel strekoefeningen en geen hopeloos geknoop - mij enige verlichting zou geven, edoch na een rare nacht (raar gedroomd) werd ik met dezelfde agressie wakker. Toen mijn tas met daarin mijn smoothie en mijn lunch ook nog eens omdonderde, werd ik wederom giftig. En dat op de vroege ochtend.

Gelukkig zat de smoothie goed verpakt en de lunch ook.

Boosheid wordt bij mij vertaald naar janken. Ik geloof dat meer vrouwen daar last van hebben. Misschien kroppen we het te lang op of zo, maar als ik écht pissed ben, dan komen de tranen vanzelf. En die kwamen vanmorgen dus. Gelukkig redelijk in stilte (het is erg rustig hier op kantoor) en kon ik de frustraties in m'n eentje verwerken.

Al met al na een telefoontje viel de last deels van mijn schouders waar ik nu dus bijna een dag mee had geworsteld. Gelukkig heb ik een paar relaties waar ik goed mee kan sparren en mij met raad en daad terzijde kunnen staan. Laat ik het erop houden dat ik hier weer wat sterker en wijzer uit ga komen en ik straks alles weet over tewerkstelling in België. 

Het is niet alleen dát waar ik dan zo over kan piekeren, maar natuurlijk ook de 'gebruikelijke' levensbedreigende situaties als: ik ben aan vakantie toe, waar kunnen we heen op vakantie, blijft er nog wat te besteden over voor die vakantie nadat mijn dak is gemaakt, wat gaat het nu kosten dat dak, wanneer beginnen ze aan het dak, wat moet ik nu weer gaan eten dit weekend, gatver boodschappen doen, nog vier weken.... [zucht].

Op zulke dipmomenten vind ik zelf dat ik er vreselijk doorheen zit. Dat zijn van de periodes dat alles, maar dan ook alles fout gaat of niet gaat zoals jij zou willen. Dingen die omvallen, buren die niet willen meewerken, medailles die niet worden gehaald. Allemaal ook érg belangrijk...

Dit weekend moet ik dan nog in eenzaamheid doorbrengen, maar dat zal wel lukken, lui als ik ben doordeweeks wachten mij nog wat hh-taken waar ik dan mijn overtollige energie in kwijt kan. Plus hopelijk zondag hardlopen als het niet te warm is.

Volgend weekend sta ik op een beurs waar ik gemengd zin in heb. We staan buiten wat natuurlijk wel super is. Dan hoop ik alleen dat het geen +25 graden is. Beetje regen kan me niet schelen. Lekker m'n wandelboots aan, groene broek aan, petje op. Mijn collega echter heeft enorme last van zijn rug en deze collega is redelijk onmisbaar, dus vandaar die gemengde zin. Ik weet wel iets van de produkten, maar niet alles en ik sta daar meer voor de 'sier' - vind ik - dan dat ik echt iets bijdraag. Goed voor de contacten zullen we maar zeggen.

Gisterenavond kwam de maan trouwens prachtig op toen ik van yoga naar huis reed. Werd ik toch wel een klein beetje rustig van...