Zondag opruimdag

Zo. Gelukkig weer maandag. Ik mag weer werken. Hoi! Hoe vaak zal ik dat gezegd hebben of nog zeggen? Niet vaak. Nu wel. Ondanks het mooie weer. Ik zit weer heerlijk aan mijn bureau met een makkelijk toetsenbord, een goede stoel, de zon door de ramen en hoop herrie van een bedrijf hier achter. Maar.... met een lekkere bak koffie en een koekje.

Zaterdagavond heb ik - ondanks mijn pijnlijke voeten - toch een heerlijke risotto gemaakt, al moet ik het zelf zeggen. Ja, dat kan ik wel, risotto maken. Vanaf het begin hè, dus niet uit een pakje of zo. Ik heb toch wel zitten smullen. 

Super lekkere en perfecte risotto...

Die avond lag ik er natuurlijk niet laat in na zo'n eind wandelen.  Volgens Whitings heb ik die dag meer dan 20.000 stappen gedaan! 

Dus genoeg voor de rest van het weekend, dacht ik zo. Zondagmorgen heerlijk uitgeslapen. Kan echt genieten van die enige ochtend in de week dat het stil is in de straat. Na mijn simpele ontbijt en een beetje TV kijken - weer geen medailles voor Nederland. Gaat toch niet al te best vind ik - me aangekleed en enorm lopen opruimen en rommelen de rest van de zondag. Mijn dakterras weer anders ingedeeld en van het één komt dan het ander natuurlijk.

Wat ik al in de planning had staan: berging opruimen. Heb het nog gedaan ook. Sinds Jan in mijn leven is, heb ik geen controle meer over mijn gereedschapskist en heb ik geen idee wat ik allemaal in huis heb. Dus ik heb de kluslaatjes eens flink onder handen genomen, alle schroefjes zoveel mogelijk geklasseerd, elektra bij elektra, spijkertjes bij spijkertjes, pluggen in een pluggenbak, olie en andere bagger in een bak, dingen weggegooid, de duikhoek wat aan kant en dan ook maar meteen het tuinhok uitgeruimd. Dat ziet er nu ook weer een stuk overzichtelijker uit.

Ik heb gelukkig niet veel troep of spullen die ik nooit gebruik. Ik heb daar de ruimte niet voor om dat op te bergen en ik ben erg gemakkelijk in weggooien. Hup weg, de kliko in of hergebruiken. Ik ben dus de hele dag bezig geweest en was aardig kapot aan het einde van de dag. Maar ik ben tevreden wat ik heb gedaan en het geeft een goed gevoel dat ik nu weer weet wat en waar ik het heb en als ik iets moet doen ik niet eerst uren hoef te zoeken. Als Jan straks weer thuis is, zal ik hem even wegwijs maken en hem vooral op het hart drukken en zo netjes te laten....

Jan zit momenteel op de BNS Lobelia. Een mijnenjager. Het schip heeft wel een grappig vaarpatroon:

Waarschijnlijk zoeken ze minitieus en systematisch de zeebodem af naar mijnen want er schijnen er nog aardig wat te liggen na de tweede wereldoorlog. Er worden er nog geregeld opgevist door vissers, wat natuurlijk bijzonder gevaarlijk is. Dit is voor Jan wel een heel andere tak van sport dan hij gewend is op de fregatten en ik denk best wel leerzaam. Zou 'leuk' zijn natuurlijk als ze er ook daadwerkelijk één vinden. Ik heb hem niet gesproken nog dus ik heb geen idee hoe het daar aan toe gaat. Ik hoor de verhalen wel.