van Yoga en Vo2 max

Buiten is het grauw en grijs, binnen zit ik met een zelfgemaakte koffie-verkeerd (zonder koekje...).

Gisterenavond weer naar yoga geweest waar ik nou niet helemaal zen vandaan kwam. En dat komt alleen maar omdat er twee van die dominante typjes zijn waar ik mij enorm aan stoor. Ik weet niet zo goed hoe ik die dames moet typeren, maar ze hebben altijd het woord, denken dat ze heel wat zijn en hebben het dan over van die - voor mij - onbenullige dingen en iedereen luistert daar dan ook nog naar. Of probeert zich erin te mengen.

Ik zit dan op mijn matje, aanschouw het en het zal wel aan mijn gezicht te zijn dat ik me daar hopeloos aan irriteer, want ik zeg eigenlijk nooit wat, lach wel heel af en toe als het echt leuk is, maar verder..... Jeetje man. Alleen al om die twee zou ik niet meer komen. 

Misschien ben ik wel té serieus - wat ik niet denk - maar het is meer de manier waaróp, snap je? Het is lastig op te schrijven. De donderdagavond is voor mij wel de enige avond waarop ik naar yoga kan en waar ik enorme baat heb bij heb, de dag ná het hardlopen. Even mijn spieren nog even extra oprekken. Ik vind het heerlijk, maar dat eeuwige gebep vóór en na..... 

Dus van pure ellende gisterenavond toen ik weer thuis kwam - tegen half tien - de rest van de nacho's opgegeten. Het waren er weliswaar niet veel: hooguit één flinke hand, maar dat komt ervan. Eens mij gaan oriënteren op een andere yogaklas, hoewel de juf er ook niets aan kan doen natuurlijk.

Met weer erg veel moeite m'n bed uitgeklauterd vanmorgen. Amai - op z'n Vlaams - wat heb ik daar een moeite mee! Nu gaat er op de gang automatisch een lamp aan om zeven uur en een paar tellen later gaat m'n wekker. Dat zou het opstaan iets soepelder moeten maken, maar nee dus. Eenmaal eruit gaat het allemaal prima en neem ik me altijd voor om ook in de weekenden er zo vroeg uit te gaan. Er gaat niets boven de ochtenden, mooiste moment van de dag. Maar ja, dan lig je zo lekker naast je mannetje en dan is opstaan nóg veel lastiger kan ik je zeggen.

Het was nog erg donker vanmorgen...

Woensdagmiddag heb ik dus weer hardgelopen en dit keer geen interval maar een duurloop van 5 km om even een soort ijkpunt neer te zetten. Wat overigens niet helemaal goed is gelukt, want ik had geen mooi rondje van 5 km dus moest ik dat creëren door hier en daar off-road te gaan, wat weer geen goede ijktijd geeft. Afijn. Wat maakt het uit. 

Ik had de eerste twee kilometer wel wat last van mijn - ingetapete - enkel, maar eenmaal lekker warm en doorbloed daarna geen last en ging ik steeds soepelder lopen. Maar heb mezelf ingehouden en heb ietsje meer dan 5K gelopen in een nog niet zo bijzondere tijd, maar dat is van minder belang. Het gaat er nu om dat ik een keer pijnvrij kan lopen. Ik heb erna nauwelijks pijn gehad dus het geeft wel weer goede hoop, hoewel er soms geen peil op te trekken is.

Mijn VO2 max is in ieder geval 'uitstekend'.