Oh die stress!

Morgen is het dan zover. Dan ga ik voor vijf dagen naar een beurs in Duitsland. Niet mijn normale werk, maar omdat er een collega niet gaat (of kan, of wil) was het mij gevraagd. Nou ja, gevraagd. Meer meegedeeld. En ik ben daardoor bijzonder uit mijn gewone doen. Dit is zeker iets buiten mijn comfort zone. 

En ik baal nog het meest van het feit dat Jan en ik elkaar hierdoor gewoon bijna twee weken niet zien. En ik zit toch al in een soort chaos van gedachten sinds 'we' het huis hebben gekocht. Dit maakt het er niet rustiger op.

Volgend weekend hebben we dan weer iets op het programma staan wat op zich wel leuk is, want we zijn dan de hele dag buiten, maar Jan zal ik wederom niet veel zien die dag. Dus twijfel nog of ik wel ga ja of nee. Hangt een beetje van het weer af en hoe ik me voel.

Dan zijn er ook nog een aantal verjaardagen in maart waar ik nooit erg veel zin in heb. Ligt niet aan de mensen, maar meer aan het constant maar heen en weer blijven rijden, terwijl we elkaar pas hebben gezien en de aanslag op onze 'heilige' weekenden. Bovendien moet er best veel geregeld worden voor het huis en moeten we daar ook tijd voor vrij maken. En omdat dat doordeweeks nooit gaat bij ons, moet dat in de weekenden. 

Verjaardagen. Ieder jaar opnieuw. Het blijft een beladen onderwerp, zeker in familiekringen. Toen de kinderen nog klein waren, gingen we wel trouw, maar nu zijn ze groot en vind ik het wel ok zo. Ik hou er nu eenmaal niet van en heb liever dat - zeker in één familie - alle verjaardagen op één hoop worden gegooid en dat in één keer vieren dan vier keer per jaar, of hoeveel keer dan ook, heen en weer te rijden. Mijn eigen verjaardag vier ik al jaren niet meer. En ik vind dat prima zo. Ik heb er geen tijd voor en dat geldt ook voor verjaardagen van anderen. 

Ik los dat op door één keer per jaar, meestal rond  de kerst, een lekker diner te maken voor de familie. Dan heb ik alles in één keer gehad.

Het heen en weer schuiven van cadeaus vind ik ook zo'n zinloze hobby. Wat moet je elkaar nou geven? Dus dat heb ik ook afgeschaft. En ach, als je eens iets tegen komt als je toevallig wel een beetje aan het shoppen bent, dan denk je: dat is wel leuk om mee te nemen voor aan iemand cadeau te doen, dan is dat wel leuk. Een kleinigheidje is altijd wel leuk, als het maar niet iets is waar niemand wat aan heeft.

Afijn. Vandaag dus niet zo'n heel goede dag. Slecht geslapen door de opvliegers en de spanning (toch) dus best moe en watterig in mijn hoofd. Dan nog de nodige problemen met 'mijn' nieuwe HR programma, wat gelukkig is opgelost [zucht] maar wat weer veel energie heeft gekost. Beetje op tijd naar huis. Even een zonnebankje gepikt en dan naar huis, hardloopkleren aan en een kort rondje gelopen om even die spanning eruit te lopen en om even buiten te zijn in het heerlijke weer (kom veel te weinig buiten...). Dat ging best lekker, hoewel ik toch weer hoofdpijn voel opkomen nu (twee uur erna) en weer spontaan snotverkouden ben (die wind hè..).

Dan natuurlijk koffer pakken, alles stofzuigen, melk halen voor de Brinta morgenochtend, douchen, koffer nog een keer checken (waar laat ik mijn schoenen?) en even naar mijn loopresultaten kijken. En tegelijk mijn Garmin opladen voor de komende dagen. Nog een wasje draaien. Moet ook gebeuren. En straks m'n eten nog maken. 

Het leven zou zo'n stuk gemakkelijker zijn als je dat soort taken sámen kunt doen.

Wat ook niet zo leuk is natuurlijk, is dat ik over een paar dagen in een leeg huis thuis kom. En dan moet je nog je potje koken, je koffer uitpakken en tegen jezelf lullen. Ja, dat maakt het allemaal toch wat lastig om alles echt heel positief te zien. Zeker als onze agenda's de komende tijd ook zo vol zijn.

Maar dan slaap ik wel weer lekker in m'n eigen bed. 

Alles zal reg kom. Ongetwijfeld.