Om een bijzonder lang verhaal kort te maken, ben ik in ieder geval weer een ervaring rijker. Ik was op de IWA: Internationale Waffen Ausstellung. Oftewel: internationale wapenbeurs. Er staat: IWA Outdoor Classics, wat ook doet vermoeden dat het ten dele ook een outdoorbeurs is. Het is een vakbeurs dus niet voor gewone consumenten te bezoeken. Je moet al door een soort ballotage heen wil je er überhaupt opkomen. Vanwege de wapens natuurlijk.
Het publiek wat er rond loopt is dus zakelijk. Handel. Handelaars komen daar om te zien wat de diverse leveranciers van diverse producten - zéér uiteenlopend - voor nieuws te melden heeft. Innovaties of gewoon nieuw design. Er wordt gehandeld, mensen krijgen 'samples' mee en er worden nieuwe contacten gelegd.
De handelaars zitten in de outdoor branche, de jacht, sport schieten, politie, bewaking, defensie, verzamelaars, visserij, werkplaatsen, maar bijvoorbeeld ook attractieparken. Wat er te zien is is kleding: jachtkleding maar ook voor defensie, politie en dergelijke; optiek: verrekijkers, nachtkijkers, vizierkijkers en dat soort optiek. Ook voor alle al eerder genoemde doeleinden. Geweren, pistolen in alle soorten en maten, te kust en te keur, munitie, maar ook snuisterijen, hout om geweerkolven van te maken, en allerlei accessoires. Je kunt het zo gek niet bedenken.
Heel apart om Kalasjnikovs en andere volautomatische geweren zo aan een wand te zien hangen. Ook soms erg apart volk wat er rond loopt: erg internationaal - veel oostblok - en in allerlei uitdossingen van mariniers tot schotten in kilt of van die super Oostenrijkse mannen (vrouwen waren op één hand te tellen...).
Ik stond op een stand van één van onze leveranciers. Ik vond het wel eng, omdat ik geen verkoper ben en wel affiniteit heb met de producten maar ze niet weet te verkopen. Zoals mijn collega dat kan - met wie ik mee was - zo kan ik dat echt niet. Hij doet het iedere dag, kent al zijn klanten en kent alle producten. Not me. Dus het was lichtelijk soms niet leuk. Ik ben dan ook wel een paar keer over de beurs gelopen. Een flinke tippel om even negen hallen door te lopen. Ik ben dus ruimschoots aan mijn stappendoel toegekomen die dagen. Maar ook best veel niets doen eigenlijk omdat ik niet echt heel spontaan op die mensen afstap die de stand opkomen. Zeker als ik al zie dat ze niet uit Nederland komen, dan heeft dat geen nut. Maar dan riep ik er de man bij die over de export ging en dan handelde hij dat verder af.
De andere twee dagen ging het al wat beter, want dan ken je de mensen op de stand weer wat beter. Je maakt eens een praatje in drie talen door elkaar en je hebt met sommigen toch die klik van het jagen, dus dan praat je al direct een stuk makkelijker. Altijd interessant om de verschillen tussen de landen te horen en te beseffen dat Nederland wel een hele vreemde eend in de bijt is met om ons heen enkel landen waar jacht een deel is van de cultuur en er helemaal bij hoort. Ze kijken dan ook allemaal erg verwonderd als je vertelt dat het hier zo moeilijk is en dat er zoveel weerstand - door onwetendheid! - is.
Zo'n beurs is altijd goed voor je contacten. Ik heb alweer een paar 'uitnodigingen' om te komen jagen (het ene oor, het andere uit???), maar dat hoor ik al anderhalf jaar van diverse mensen en er is nog nooit wat uit gekomen. Helaas. Maar wat niet is kan komen en geduld is een schone zaak. Ik ben duidelijk in het verkeerde land geboren.
Gisterenavond pas om 18.00u weer thuis. In een stil huis natuurlijk want Jan is er doordeweeks natuurlijk nooit (bugger) en dan nog je eigen eten maken. Gelukkig had ik nog een restje curry in de vriezer wat ik toch met veel smaak heb opgegeten. Koffer uitpakken en weer eens de TV aan. Vijf dagen geen TV gekeken. Er hing er wel eentje op de kamer maar ik was meestal pas tegen tienen/elven terug en dan had ik het wel gehad, hoor. Douchen en slapen.
Het hotel was ok maar wel erg luidruchtig qua omgeving. De ene kant grensde aan het station en de andere aan een drukke weg en ik lag aan de stationskant dus veel treinen die piepend en kreunend en steunend langs reden. Helaas niet met open raam slapen dus. Helaas ook geen airco dus best wel warm eigenlijk. Maar ach. Het bed was lekker en ik heb iedere avond goed geslapen.
Nu weer op honk dus en een beetje uit m'n hum. Oorzaak duidelijk: weer niet echt een vrij weekend in het vooruitzicht en zaterdag zal ik Jan niet veel zien (daarover na het weekend meer). Daarna zal alles beter gaan.
Hoewel het alleen maar drukker wordt in verband met het huis. We zullen toch ook weer eens een keer die kant op moeten om te kijken hoe het ervoor staat. Maar dat is niet zo erg want dan ben je lekker samen. Gewoon het lekker samen zijn vind ik al een fijn idee.
Gewoon. Lekker. Samen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Hoi. Leuk dat je komt buurten. Je kunt hier een reactie achterlaten.