Nemo33 - duik nummer 50!

Ok. Nemo. Duikers onder ons kennen dit ongetwijfeld of hebben er van gehoord: Nemo33, het diepste (indoor)zwembad ter wereld. Geen voorstelling bij te maken als je er niet bent geweest. Wij waren al in België en op onze weg naar Ukkel – waar Nemo33 gevestigd is – kom je langs zo’n grijze betonnen toren en dan denk je al snel: ah, daar is het. Even 33 meter omhoog met de trap en dan duiken. Haha, ja, dat zou wat zijn. Dat is gewoon de electriciteitscentrale, gelukkig. Nemo33 ligt in zo’n sfeerloos immens winkelgebied, wat wij in Nederland niet kennen, beetje Amerikaans aandoend maar dan wel wat chaotischer. Een grijs gebouw met grote letters Nemo33. Auto parkeren en naar binnen in een wat donker gebouw met tafeltjes, gedekt en een paar vensters die uitkijken op het zwembad. Wat onwennig kom je daar binnen omdat het wat donker is en wat opvalt is het ontbreken van die penetrante chloorlucht. Veel mensen! Niets te doen zeker op zondag… Alles was al geregeld door onze club (Sea U – Hillegom; we waren met z’n veertienen) dus het was alleen je identiteitsbewijs en laatste brevet (Advanced! Joehoe!) inleveren en zij doen de rest. We zouden onze eerste duik hebben om 12.00u. Het enige wat ik bij me had was een fitnesspakje wat eruit ziet als een shortie en dus perfect om mee te duiken. Een bikini vind ik wat ‘bloot’ zeker als je zo ‘te kijk’ duikt en zo wit bent. Ik had ook mijn Donald Duck vinnen bij me. Zo rond 10 over half twaalf ging er een toeter ten teken dat je naar de kleedkamers moest. Ik volg de rest de trap op naar boven, naar links de dameskleedruimte in. Vrij grote ruimte met rechts allemaal lockers (50 cent, die je niet terug krijgt). Omkleden. Badpak aan, duikbril mee en flippertjes mee, even onder de douche door lopen (beetje armetierig straaltje) en dan weer een trap op richting duikbad. Daar sta je dan te wachten achter een ketting want de groep ervoor ligt nog in het water. Die worden eruit ‘getrommeld’ en na een instructie van iemand van het personeel van Nemo, ga je eerst, zonder uitrusting, enkel met bril en flippers, het water in. Overigens liggen er maskers en flippers voor gebruik, dus je hoeft ze niet persé zelf mee te nemen. Je moet tien minuten ‘vrij zwemmen’, en dat is om de duikers vóór je de tijd te geven hun materiaal weer terug te hangen. Dat is goed geregeld. Na die tien minuten zwemmen in water van 32 graden (!) krijg je dan een seintje dat je je materiaal mag pakken: een BCD, keurig per maat in bakken, eventueel vinnen, ook keurig per maat in een bak, een ademautomaat en een fles. Normaal heb ik maat M van BCD dus die heb ik ook gepakt, maar later bleek dat de fles en de BCD aardig om mijn lijf heen flutterden, dus bij de tweede duik had ik een XS die perfect zat. De flessen zijn bommetjes van 12 liter en de druk is zo rond de 180 bar. Set in elkaar zetten en via de trap het water in. In het water set aan,  - geen lood! - en daar gingen we samen met één van de instructeurs van The Wave, Jan en ik, voor onze Deep. Eerst langzaam naar beneden bij het 10 meter gedeelte, even wennen aan de omstandigheden – was ook best druk – en dan langzaam door een ‘grot’ naar de buis van 33 meter diep. Deze eerste keer via de ‘trap’ naar beneden, want we waren niet de eerste dus al die anderen die al beneden waren creëerden een enorme bellenzee, dat het net lijkt alsof je in een longdrinkglas 7-up naar beneden afdaalt. Je wordt er ook licht door opgetild, maar ik kon goed naar beneden komen. Was wel even raar met al die bellen maar het ging goed, kon ook prima klaren. Eenmaal beneden op de bodem een rustig plekje opzoeken, ok seintjes geven en dan moest je je naam achterstevoren op een leitje schrijven, om zo te zien of je last hebt van stikstofnarcose. Ik voelde niets en was helder en heb mijn naam achterstevoren (ynnoc) geschreven en ook nog eens in spiegelbeeld achterstevoren. Het was behoorlijk donker daar beneden, dus je zag niet echt wat je opschreef. De bodemtijd is natuurlijk superkort en al snel weer naar boven, rustig aan, samen met Jan en je zag ook anderen die zowat ineengestrengeld samen opstegen. Goed je computer in de gaten houden en eenmaal ‘op niveau’ nog wat rondgedoken, in de duikklok even naar boven (warm daar) en dan langzaam omhoog, decostop op 3 meter en dan was het inmiddels ook wel tijd om eruit te komen. Er stond daar een Smart op de bodem van het 5 meter gedeelte, en daar kon je in zwemmen en zo. Was leuk. Gluren door de vensters richting restaurant. Overigens zit er tussen de buis en de grot een enorme stroming waar haast niet tegenop te zwemmen is, zeker niet met die kleine flippertjes die ik aan had.

Ik was niet super enthousiast zo na die eerste keer en met al die bellen maar toch een PR: ruim 33 meter! Joehoe. Dan aankleden en lekker lunchen (Thais); dat ging er wel in. We hadden allemaal honger als een paard. Ook nog ruim een liter water naar binnen gewerkt want ik heb ook altijd enorme dorst.

Dan de tweede duik om 15.00u. Zelfde ritueel en dit keer waren wij één van de eersten in de buis, dus veel minder bellen en dat was een plezier om af te dalen. Als een parachutist laat je je dan naar beneden ‘vallen’. Heerlijk gevoel! Beneden ook echt een goed gevoel. Onze instructeur liet nog verschillende balletjes zien die veranderen onder de druk: een pingpong balletje die implodeerde (pang!) en een zacht balletje die helemaal ingedeukt was. Leuk om te zien. Je beseft niet dat diezelfde druk op je lichaam zit. Je voelt dat niet. Behalve met het ademen: dat gaat een stuk zwaarder. Weer een nieuw PR, nu goed mijn arm op de bodem gehouden en nu gaf de computer aan 34,8 meter! Weer op het gemak naar boven, nu met aardig wat tegenliggers, maar ging goed en weer tegen die enorme stroming door de grot naar het 10 meter gedeelte. Decostop dit keer op eigen kracht, dus niet aan de lijn en dat ging goed, nog even door de auto, beetje op de randjes zitten. Ja, leuk. Alles weer uit. Overigens was dit mijn VIJFTIGSTE duik. Feestje!!!

Hierna logs ingevuld, dossier getekend en nu moeten we nog een duik buiten voordat ons DEEP brevet echt geldig is, maar dat doen we óf een keer in Vinkeveen (of Zeeland) of ik misschien in Egypte als ik mee ga in oktober. Dat zien we nog wel. Daarna naar huis, zo’n twee uur rijden.

Was weer leuk om te duiken. Zo langzaamaan begin ik het echt leuk te vinden. Heb nu erg veel zin in Bonaire. Weer een aparte ervaring straks zonder begeleiding, maar wel lekker vanaf de kant. Weer eens wat anders dan bootduiken, wat ik eigenlijk tot nu toe alleen maar heb gedaan, tenminste in het buitenland dan.