Hol

Daar zit je dan. Voor je computer, handjes losjes op je toetsenbord, klaar om wat in te typen. Je voelt de drang om wat te schrijven en als je er dan klaar voor bent weet je niet wat. Weer melden dat je je onrustig voelt? Dat je enorme zin hebt in de vakantie? Dat je wilt dat het lente wordt? Of dat je toch een soort opluchting hebt nu nadat je eerst het gevoel had dat het allemaal zo zinloos is? En met 'het' bedoel ik mijn werk. Ik kan wel zeggen dat ik het gewoon niet druk heb en dat ik me wel eens afvraag wat mijn functie nog inhoudt. Ja, ik ben met een duur woord office manager en ik manage het office. Daarnaast ben ik ook PA oftewel Personal Assistant, maar als de persoon die ik assisteer weinig op kantoor is, valt er weinig te assisteren. Ik moet aanwezig zijn voor het geval dat. Ik moet onverwachte zaken opvangen, beslissingen nemen daarin en soms gebeurt dat maar soms ook niet.

Of moet ik melden dat ik gisteren gewoon vergeten ben om mijn broer te bellen op zijn verjaardag..... Gelukkig heb ik wel een kaart gestuurd en ga ik er zaterdag heen, maar toch. Het moment dat ik ineens dacht van o ja, was gisterenavond om tien uur, en ik weet dat zij ook vrij vroeg in bed liggen en tien uur is ook geen tijd meer om te bellen. Ja Stom. Gewoon te veel bezig. Heb 'm toen maar nog even een sms gestuurd.

Ik moet zeggen dat ik tegenwoordig wel meer dingen vergeet hoor. Geen korte termijn dingen, maar gewoon dingen waar ik zelf niet zo mee bezig ben en dan vergeet ik dat. Misschien komt het wel door mijn werk. Ik moet hier zoveel onthouden en regelen, dat de privé dingen er niet meer bij kunnen. Dat komt dan wel erg egoïstisch over bij anderen natuurlijk. Daarbij komt dat ik verjaardagen niet leuk vind, ook - en zeker! - die van mezelf niet (argh dit jaar op een zondag!). Vroeger teveel gevierd denk ik. De enige verjaardag die ik echt leuk vond was toen ik veertig werd. Toen heb ik iedereen uitgenodigd voor een brunch in Noordwijk en dat was echt fun!! Gewoon zalig op een zondag en daarna lekker weer naar huis. Dat was echt top.

Ik moet er gewoon voor zorgen dat ik weg ben aanstaande verjaardag. Zondag is gewoon een rotdag en aangezien ik dan alleen ben, heb ik er geen zin in om dat bij mij thuis te (moeten) vieren. Dus ik moet iets verzinnen dat ik dan weg ben. Of mezelf ergens laten uitnodigen of zo. Op zulke dagen zou ik wensen dat ik mezelf even kon begraven. Het is straks natuurlijk helemaal hopeloos met al die vrije dagen in december die allemaal op doordeweekse dagen vallen met hier en daar een brugdag. Hiephoi.... maar niet heus.

Het heeft niet veel zin om me daar nu al druk over te maken maar het gekke is dat ik me nu op dit moment afvraag of ik straks die vier à vijf maanden wel goed doorkom. Je zou zeggen, je went er aan, maar het lijkt wel alsof het steeds zwaarder wordt. De eerste keer weet je niet wat je kunt verwachten, de tweede keer wel en zie je er al meer tegen op. En nu de derde keer.... tja, ik zou wat moeten ondernemen om het gewoon druk te hebben in de periode, maar ik weet ook dat ik me daar niet heel prettig bij voel omdat dat juist de donkere periode is, vroeg donker en zo. En dan komt er zowiezo al veel minder uit mijn handen. Ik merk het nu, nu ik 'slechts' drie weken alleen ben, dat ik niet super goed in mijn vel zit. Zo'n leeg, hol gevoel van binnen en omdat ik vroeger in mijn singletijd - na een relatie - alles al alleen heb moeten doen, en ik daar toen al een bloedhekel aan had, is dat een soort déja-vu waar je niet op zit te wachten. Heb daar toendertijd teveel 'pijn' van gehad. Ik begin dan ook altijd tegen mezelf te praten (zielig hè). Ik ben ook niet het type dat dan maar uit gaat, want dat vind ik nóg erger, want je moet dan ook weer alleen naar huis. Als je single bent, en je pakt het goed aan, is dat niet altijd persé nodig natuurlijk - maar zo'n type ben ik ook niet, dus ik ging altijd alleen weer naar huis. Met een kater. Een geestelijke dan, want ja, drinken kan je dan natuurlijk ook niet.

Yeah, life aint simple....