Zonnetje in huis

Een beetje somber toch wel. Als je partner wat depri is, ben jij dat ook en het vervelende is dat ik er niets aan kan doen, niet eens een arm om hem heen slaan en zeggen: "komt wel goed, schatje." Ja, je word er niet vrolijk van. Over dat staatslot gesproken: ik denk dat ik er maar eentje ga kopen.
Tot overmaat van ramp zijn alle belgische bonbons ook nog eens op. Gisterenavond de laatste twee opgegeten.

Dus vanavond is het 'op de kin kloppen'. Geen extraatje bij de thee. Ik moet het stellen met een bosje rozen die wij, dames van het bedrijf, vandaag hebben gekregen van een onbekende collega, die denkt geheim te zijn, maar niet heus.

Desalniettemin was het vrolijk thuis komen met de zon die zo jubelend door het raam naar binnen scheen. De bos rozen komt er goed op uit, op de tafel. Klein beetje troost in mijn 'lege' leventje.

Vanavond mijn favoriete receptje gemaakt: spaghetti met gebakken courgette, stukjes verse (biologische) zalm, wat zongedroogde tomaatjes, en daarna een scheut goede balsamico-azijn eroverheen. Lekker. Het allerlekkerst met spaghettini. Maar die had ik nu niet.

Ja, en dan zit je met een half oog naar de TV te kijken waar een programma bezig is over singles en dat ze ongelukkig zijn - sommigen dan - maar dat ze het hebben van een relatie toch ook niet echt zien zitten, omdat je als je single bent kunt doen en laten wat je wilt. Nu ja, misschien heb ik de 'ideale' relatie: ik ben parttime single en ik kan op gezette dagen 'doen wat ik wil'. Niet op ieder vlak natuurlijk maar op dát specifieke vlak heb ik daar ook totaal geen behoefte aan.

Ik zeg niet dat ik het niet fijn vind om zo af en toe alleen te zijn, maar het moet niet te lang duren. In feite is het nu wel weer genoeg. Dus Jan, neem de auto of trein maar hierheen, laat ze allemaal de ... eh ... griep (?) krijgen. We emigreren gewoon naar Bonaire....

Bon noche...