Asocialen in het verkeer

Ik ben nogal aan het stuiteren deze morgen. Wat is er gebeurd? Vanmorgen rij ik weg van huis en natuurlijk is het weer superdruk dus de doorgaande weg vanuit mijn wijk staat weer shocking klem. Ik sla naar links om aan te schuiven en geduldig schuiven we metertje voor meterje op. Sta ik voor een verkeerslicht met links de baan om links af te slaan, in het midden voor rechtdoor (waar ik sta) en rechts een baan om rechts af te slaan. Staat er links van mij een donkerblauwe Peugeot 206 (59-GP-RN) een meter of tien halverwege stil, dus ik denk nog, goh, als jij links af wilt zou ik maar doorrijden tot de stopstreep want anders springt dat verkeerslicht niet op groen, maar wat wil het verhaal: 'ons' licht springt op groen - er zijn nog twee auto's voor mij - en ja hoor, knipperlicht van die Peugeot gaat aan en meneer schuift 'm er mooi tussen. Helaas mist mijn auto de kracht om hem klem te rijden, dat lukte mij dus niet. En dit is niet de eerste keer dat ik dit zie, maar ik zie dit regelmatig. Omdat er verderop in de 'stad' een kruising is afgesloten is het aanschuiven iedere morgen op deze weg en iedereen is vrij geduldig en denkt 'we komen er wel'. Maar ik heb nu al een paar gezien dat er een auto - misschien wel deze - net doet alsof-ie naar links wil en dan op het laatste moment snel gas geven en op de baan rechtdoor iedereen voorbij steekt. Dat wekt bij mij een hoop agressie op en ik denk dat ik niet de enige ben. Gelukkig kon die persoon lekker weinig want even verderop werd-ie opgehouden door een andere auto die niet door reed. Of die auto dat met opzet deed weet ik niet.

Kom ik op kantoor en vertel ik mijn verhaal aan mijn baas. Hoe denk je dat-ie reageert? Zet mij gewoon op m'n nummer en zegt dat het té kinderachtig is om het er überhaupt over te hebben. Nou ja, dan is mijn dag al gezet.

'Mannen' begrijpen dit gewoon niet. Een collega van mij heeft hetzelfde. Wij moeten gewoon even uitstuiteren, even onze frustraties kwijt en dan zijn we het ook kwijt, maar nee, er wordt verkeerd gereageerd en dat maakt ons alleen maar nóg kwader.

De juiste methode is als volgt:
(ik): 'ik ben woest! Blabla zusenzo, ik brand 'm helemaal af tot aan z'n enkels!' (Stoom uit mijn oren).
(ander): 'O ja, ja ja. Wat een lul zeg. (Quasi vuist op tafel, lach om de mond) Nou, kan me voorstellen dat je kwaad bent. Ja, belachelijk!'
(ik - dan ben je al wat rustiger): 'Nou, de volgende keer stap ik uit hoor. De eikel.'
(ander): 'Zou ik ook doen. Als je nog weet wie het is. Haha. Als jij je maar aan de regels houdt.'
(ik - je dwaalt al af van het oorspronkelijke onderwerp): 'Ja, ik rij volgens mij altijd keurig, zelfs truttig misschien. Ach ja, klootzakken. Ik kan me daar zo kwaad om maken. Eerst maar koffie'.

En dan is het OVER. Maar als er dus verkeerd wordt gereageerd, word ik kwaad op de persoon die verkeerd reageert, dus ben ik kwaad op twee personen. Dat schiet dus niet op. Heb dat al eens eerder meegemaakt toen ik in de auto zat met mijn mannetje naast me. Gewoon NIET reageren op mij, of meedoen (net alsof), da's eigenlijk nog beter. Dan ben ik het het snelst kwijt. Ik ben nu eenmaal temperamentvol en dat moet eruit en als ik het kwijt ben, is het ook weg. Foetsie. En als je het echt goed doet, begin ik er zelfs om te lachen. Ik weet zeker dat als ik met S. zit (een vrouwelijke collega) we even later lachend over het stuur zouden hangen: die is net zo als ik. Heerlijk.

Dus mannen...