Die hamer...

Het is pas half drie, en nu al komt de man met de hamer langs.... Ondanks de kop koffie die ik mezelf heb ingeschonken. Ondanks de zon die af en toe tussen de wolken doorpiekt. Ondanks het feit dat het nu wel erg hard gaat, die tijd...

Zitten sommigen op Facebook te klagen dat ze deze laatste weken niet doorkomen, voor mij gaat het juist razendsnel. Genoeg te doen op werk, thuis de gewone zaakjes, maar ik heb absoluut niet het idee dat de tijd nu ineens voorbij kruipt.

Ze zitten nu al in Djibouti en morgen is hun laatste missiedag en dan is het voorbij. Dan is het trossen los en naar de Rode Zee op weg naar de Middellandse Zee, op weg naar huis. 

Sommigen kunnen zich weer mega verheugen op de terugkomst van hun partner, alsof ze niet kunnen leven zonder. Ik verheug mij natuurlijk ook, maar ben tegelijkertijd wel weer zo realistisch dat ik weet dat het weer even wennen wordt. Aangezien wij een soort Living Apart Together relatie hebben, kunnen wij nooit echt goed wennen aan elkaar. Ons leven samen speelt zich voornamelijk af in de weekenden en vakanties. Soms zitten we elkaar gewoon in de weg, zeker in mijn woning want die is niet groot en zelfs als ik alleen ben kan me al mateloos ergeren aan de propperigheid van mijn huisje, laat staan als er nog een persoon meer is. Met slechts één slaapkamer en allemaal bescheiden afmetingen valt het soms niet mee om alles een plaatsje te geven en dan ook nog ongestoord rond te bewegen. Eigenlijk alleen daarom al zou ik willen verhuizen. Je gaat steeds meer de ruimte missen. Een grotere keuken, grotere living, grotere badkamer. In deze woning heb ik geen uitbreidingsmogelijkheden dus voorlopig zal ik ermee moeten leren leven. Wachten tot het moment daar is dat we een volgende stap kunnen nemen.

Maar goed. Die hamer. Wat doen we daaraan... De koffie heeft niet geholpen. Voel nog altijd dat mijn hoofd wat vol zit. Mijn verkoudheid is nog steeds niet helemaal weg. Maar ik hoor meer om mij heen dat het erg lang duurt. Gisterenmiddag weer de loopschoenen onder gebonden en een rondje gelopen van 5 km met een hele goede 'pace'. Daarna het trimparcours afgelegd en iets meer van de oefeningen gedaan dan de vorige keer want ik denk dat het wel goed is om meer te doen dan alleen maar hardlopen. Ik heb dat gemerkt aan de spierpijn die ik had van afgelopen zondag. Maar sommige toestellen hebben een iets te hoog Cirque du Soleil gehalte, dus die doe ik toch maar even niet. Ik ben geen twintig meer... De spierpijn zal nog wel komen denk ik.