Groenstrook

Plesmanhoek - 1-12-2013

Wat ik nu echt het minst leuk vind om alleen te zijn, is alleen eten. Dan volgt alleen wakker worden en dan alleen boodschappen doen - nou ja, überhaupt boodschappen doen. Het loopt nu tegen zessen en voor de verandering blog ik iets terwijl ik nog thuis ben. Meestal doe ik dat op kantoor, omdat ik daar een prettiger toetsenbord heb en ik daar beter zit: ergonomisch verantwoord. Hier thuis aan de eettafel is de ergonomie ver te zoeken....



Grappig. Deze week - begin deze week - heb ik een mailtje gestuurd naar onze gebiedsmanager, zoals dat hier heet. Onze stad [dûh...] is verdeeld in gebieden en daar is dan een ambtenaar van de gemeente de manager over. Beetje zitten vertellen in dat mailtje over de zondagssituatie hier, dat er zo vaak mensen parkeren op het fietspad omdat ze willen pinnen en te lui zijn om te lopen. Dat geeft vanzelfsprekend gevaarlijke situaties. Had in die mail ook iets geopperd over de groenvoorziening hier bij mij tegenover en de butsen en kuilen in het trottoir.

Kom ik donderdagmiddag thuis en wat zie ik: die kuil waar ik over schreef keurig netjes glad bestraat en in de groenstrook een extra struik gepland. Ik moest wel lachen. Het gebeurt best vaak dat wat ik schrijf ook daadwerkelijk gedaan wordt. Of ze nu denken van: doe maar, dan zijn we van dat gezeur af, of dat ze mijn advies écht waarderen.... wie zal het zeggen. Voorop staat dat ik ze nooit en te nimmer grof bejegen: zij zijn ook maar een instrument. En je vangt meer vliegen met stroop dan met azijn. Bovendien vind ik dat de meeste mensen hun oordeel veel te snel klaar hebben over onze gemeente-ambtenaren en woorden in de mond nemen als eikels, hufters en wat als dies meer zij, wat ik een teken van zwakte vind. Ik heb al zoveel voor elkaar gekregen dat dat mezelf verbaast. Nu nog de pinautomaat definitief weg en ik heb weer wat gewonnen...

Vanmorgen best lekker hardgelopen met een mooi zonnetje die ik de laatste vijf kilometers pal in mijn snufferd had, wat op het laatst zelfs wat irritant werd. Ik moest en zou 10 kilometer lopen wat mij ook is gelukt, maar ging niet van harte. Toch doorgezet.... karakter.... Nu woensdag een kilometer of acht als het effe kan (vroeg donker....) en dan de komende zondag weer tien, dan nog een keer acht en dan tien op de N201-run. Het gaat allemaal niet super snel: ik doe er een uur en 9 minuten over. Zou wel een uitdaging zijn om daar een uur van te maken, maar dan moet ik iedere zondag 10 k lopen. En dan nog...

Vandaag lekker rustig aan gedaan. Wat lopen schetsen in verband de waarschijnlijke verbouwing, wasje gedraaid, even bellen naar de oudjes en wat zitten facebooken. De zondag is voorbij voor je er erg in hebt. Nog twee weekjes en dan is mijn mannetje weer thuis. Dat duurt wel veel te lang naar mijn zin....