Vraag mij niet hoe die plantjes heten die ik heb gekocht, maar het zal menigeen als herkenbaar overkomen dat als je dan die plant in je huiskamer wilt neerzetten, je hele kamer eraan moet geloven. Voor die twee plantjes die vervangen moesten worden was dat geen probleem, maar ik kon het toch niet laten en heb daarnaast ook een kamerpalm gekocht, dus een vrij 'grote' plant die je niet zomaar even ergens neer zet. Daar moet je over nadenken, daar moeten andere zaken voor wijken.
Het afgelopen jaar heb ik niet of nauwelijks geïnvesteerd in mijn woning omdat ik de intentie had om deze te verkopen. Ja: had. Want ik heb toch min of meer besloten om niet te verkopen maar te gaan verbouwen. Nu kan je één zo'n kamerplant niet direct een investering noemen, maar als je op het punt staat je hele huis ondersteboven te halen, toch een ietwat nutteloze uitgave (van vijftien euro....).
Nog steeds heb ik evenwel een greintje twijfel in mijn lijf, omdat ik simpelweg erg graag daar weg wil. Maar hoe dan ook, nu daar weg gaan blijft een compromis voor wat ik werkelijk zou willen. Nu is 'zou willen' en het ook 'doen' niet altijd te verwezenlijken, maar het schrikt mij enorm af om te gaan verhuizen naar een andere woning, een tussenwoning, met onbekende buren, onbekende buurt en ook heel veel te verbouwen. Al met al ga ik daar financieel gezien veel voor moeten betalen. De verbouwing die ik nu in mijn hoofd en op schetsen heb, gaat ook geld kosten, maar ik hoef niet te verhuizen en ik hoef geen duurder huis te kopen.
Toch heb ik alweer buikpijn daarvan omdat ik vind dat er geen schot in zit. Ik heb eind november een architect over de vloer gehad die het in januari op zou pakken, maar na twee mailtjes zie ik nog steeds niets gebeuren. Ik wil nu gewoon weten waar ik aan moet denken qua kosten en of ik dat allemaal wel kan realiseren. Helaas is het zo dat wij een aantal zaken niet zelf kunnen: de badkamer moet worden uitgebouwd evenals de keuken, dus dat zijn constructieve veranderingen en daar heb je een aannemer voor nodig. Plus een architect die dat op papier zet, want voordat je begint heb je een bouwvergunning nodig. En eer je die bouwvergunning hebt, ben je al acht weken verder (en leges armer). Dus zoals het er nu naar uit ziet, kan ik pas in maart beginnen. Dus ik ben zo ongeduldig als wat en word daar prikkelbaar door. Ik wil iets concreets!
Dus voorlopig nog even nagelbijten (letterlijk!) en toch afwachten. Ik zit niet op de schopstoel, maar als je weet dat je gaat verbouwen en de woning gaat verfraaien, het comfort gaat opschroeven, dan ineens zie je alles wat er aan je huis 'mankeert' en wil je daar wat aan doen.
En dan nog even het hardlopen. Afgelopen zondag niet gelopen dus, te moe en gisterenmiddag dus ook niet. Even pas op de plaats, even recupereren. Zondag gaan we weer beginnen, maar rustig aan. Soms weet je niet wat je kunt en omdat ik 'al' 53 ben, ben ik soms wat voorzichtig. Ik heb nog altijd (vaak) hoofdpijn na het lopen. Afgelopen eerste januari er echt met moeite zes kilometer uit geperst en dan na afloop weer die hoofdpijn... dat is gewoon balen. Ik denk dat het ook wel te maken heeft met training en met je fitheid op dat moment (toen was ik gewoon erg moe), maar ik zou het eens een keer zo fijn vinden om echt lekker te lopen, dus op het moment zelf. Na afloop heb je altijd een euforisch gevoel, maar ik wil dat ook tijdens hebben. Nu las ik vandaag toevallig iets over een echtpaar wat iedere dag een marathon loopt (zij nu 64 jaar!) (zie: Running Raw Around Australia) en dan begint er bij mij al iets te kriebelen, van: als zij dat kan, dan kan ik dat ook. Niet in de zin van iedere dag een marathon of iedere dag lopen, maar wel blijven lopen en zo langzaamaan ook wat langere afstanden. Maar dan het liefst wel zonder hoofdpijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Hoi. Leuk dat je komt buurten. Je kunt hier een reactie achterlaten.