Aan de beterende hand

Donderdag, en heel langzaam kom ik weer met beide (gezonde) voeten op aarde terug. Dat ik er nog niet helemaal ben, merk ik aan het feit dat ik nog erg prikkelbaar en snel geïrriteerd ben en dus nog niet zoveel 'kan hebben'. Maar dat het beter gaat, staat buiten kijf. Voel mij ook iedere dag een stukje minder moe, hoewel ik nog best vrij vermoeide ogen heb en ook dat hoort bij griep, schijnt.

Ik werk voorlopig nog tot dat ik mij echt moe begin te voelen. Gisteren was dat tot een uur of drie en ik ben daarna direct doorgereden om even een rondje te wandelen door het park. En dat doet mij toch altijd weer heel erg goed. Gewoon even buiten zijn en alles voelt weer veel beter. 

Gisteren was mijn moeder jarig. Zevenenzeventig. En dat zo kort na het overlijden van mijn pa. Maar ik heb de indruk dat ze het best gaat redden. Ze krijgt nu best veel aanloop heb ik het idee en ik denk zelf dat dat alleen maar meer gaat worden. Ze zullen nu wel vaker langs komen omdat het simpelweg niet altijd even gezellig was als pa er bij was. Die was nou niet bepaald een vrolijk typ. 

En Jan en ik waren dinsdag alweer vijf jaar getrouwd. Tja, vijf jaar geleden gingen we nu zo ongeveer naar Noorwegen om de huskysafari te doen. Nog steeds iets wat we nog een keer over willen doen. Het gekke is dat ik toen ook ziek was, net als vorig jaar, net na ons wintersportavontuur in Winterberg, toen ik ook ziek was. Het lijkt wel alsof ik ieder jaar in januari/februari ziek ben. Misschien iets om 'rekening' mee te houden. Aan de andere kant was ik in 2012 meen ik naar Bonaire - voor het eerst toen - en toen was ik niet ziek. Nou ja. Ondanks mijn supergezonde smoothies iedere morgen, word ik toch ziek. Maar het voelt nu al een stuk beter. De hoop is dus dat ik mij maandag weer helemaal op en top fit voel en dat ik volgende week woensdag weer eens voorzichtig kan gaan hardlopen.

Al met al is het niet zo verwonderlijk dat ik ziek ben geworden. Ik heb een erg turbulente tijd achter de rug. Met name op emotioneel vlak. Al vanaf september eigenlijk met een soort 'hoogtepunt' begin november, toen ik het even echt niet meer zag zitten en ik bijna tegen een burn-out zat. Gelukkig gingen we toen net op tijd een weekje naar Bonaire waar ik echt een heerlijke week in een heerlijk huisje heb gehad - op de vele muggen na dan, maar dat ligt niet aan het huisje. De decembermaand was mega-druk en precies in die maand mijn pa overleden. In januari dan alles achter de rug en dan geeft je lichaam het signaal: 'ho effe. Tot hier en niet verder.' En daar moet je je dan maar aan toegeven. En het is af en toe best lekker om even ziek te zijn. Het vervelende op het moment zelf is alleen dat je je zo schuldig voelt dát je ziek bent, en dat je zo weinig energie hebt. Je ziet dan al die mensen met rode wangetjes buiten lopen, zo energiek en fit en vrolijk en jij kijkt dat dan aan vanachter glas, lusteloos, met hoofdpijn en glazige ogen en je zou willen dat je je ook weer zo fit en energiek voelt. Patience, patience. Alles kom reg

Het vervelende van dit alles is dat ik daarnaast ook nog in de overgang zit. En naar mijn gevoel al héél lang. Lees dat het gemiddeld zo'n vier jaar duurt. Dan zou ik toch zo langzamerhand er wel eens doorheen moeten zijn. Ik moet zeggen dat ik er best veel last van heb. Niet zozeer van opvliegers, maar wel heel erg van stemmingswisselingen, algehele malaise en een opgeblazen gevoel (vocht vasthouden) in de week voordat ik normaal gesproken ongesteld zou moeten worden, waar tegenwoordig ook geen peil meer op te trekken is. Nu zijn medicijnen tegen dit soort klachten wel aanwezig, maar vaak niet aan te raden omdat ze de kans op borstkanker vergroten. Dan is in feite de keus snel gemaakt, hoewel het niet meevalt om je maar twee van de vier weken per maand echt goed te voelen. De dagen dat ik mij niet goed voel, zijn talrijk en maakt het leven best zwaar. Niet alleen voor mijzelf. Ik heb dan echt moeite om mijn aandacht erbij te houden en ben dan behoorlijk prikkelbaar. Ik probeer dat allemaal wat voor te zijn door te hardlopen en ik moet zeggen dat dat ook best helpt. Maar het effect is jammer genoeg maar tijdelijk en in feite zou je dan iedere dag een half uurtje moeten lopen of in ieder geval iedere dag een half uurtje buiten moeten zijn. Maar in de wintermaanden is dat niet zo evident. 

Laten we hopen dat ik 'er' snel van af ben en dat ik in een wat rustiger vaarwater kom. Beter voor mezelf maar ook voor anderen.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Hoi. Leuk dat je komt buurten. Je kunt hier een reactie achterlaten.

IK GA VERHUIZEN!!!

Ik ga verhuizen. Dames en heren, boeren en buitenlui, lieve lezers: gaan jullie met mij mee? Please, please, please? Ik vervolg ...