De verbouwing gesplitst

Het was een enerverend weekendje....

Afgelopen vrijdag was ik vrij. Niet al te druk op kantoor en twee afspraken thuis: één met de architect en de ander met een bedrijf voor de keuken. Het gesprek met de architect was kort en krachtig: de aanvraag voor de bouwvergunning gaat er maandag uit. Hij zou dan onze aannemer informeren en zodra de bouwvergunning binnen is beginnen met de verbouwing.

Om twee uur kwam de meubelmaker en met hem onze plannen voor de keuken doorgesproken. Dat er zo'n 1,50 meter bij zou komen en dat ik mijn huidige keuken wil uitbreiden. Dus mijn bestaande keuken wil hergebruiken. Nou, daar was hij het niet helemaal mee eens, want kijk nou toch eens, die deurtjes zijn van het goedkoopste materiaal, verkleuren al en het massief houten - erg kwetsbare - beuken aanrechtblad kon ook niet hergebruikt worden. Het kon wat hem betreft zo de vuilnisbak in en hij had commentaar op de plintjes, een stukje aanrecht wat afweek en hoe de Boretti tussen de aanrechtbladen was geplaatst, de zelfgemaakte lade ónder de Boretti en de afwerking van de keuken.

Ik mag niet al te negatief over hem doen - het is een prima vent en een vakman - maar hij kraakte de keuken die wij wél mooi, voldoende en praktisch vinden af en tussen de regels door hoorde ik dat ik in feite een hele nieuwe keuken zou moeten plaatsen, waar ik dus geen zin in (lees: geen geld voor) heb. Ik heb deze keuken eind 2006 geplaatst, en vind het wel wat vroeg om nu al die keuken te moeten veranderen.

Ik had het dan ook knap moeilijk tijdens het gesprek en hoe we daar doorheen liepen en ik zag het steeds minder zitten. Heb helaas geen geldboom in mijn tuin - wilde niet aanslaan vanwege de strenge winter vorig jaar - en nadat de man weg was, even de tranen laten vloeien (oh zo leuk die overgang!). Maar het zette ons wel aan het denken en hebben dan nu ook besloten om de verbouwing te splitsen: eerst gaan we de badkamer doen. En dan OOIT de benedenverdieping. 

Zoals het nu is

Zoals het dan zou worden

Nadat we dat hadden besloten, kwam de rust gelukkig weer terug. Ons eerst concentreren op boven en daar goed de aandacht bij houden. Hoeft ook niet alles tegelijk en kunnen we goed bepalen wat we daar willen en hoe. Hoeven dan ook het huis niet uit - drie weken zonder douche overleven we wel - en ligt ook niet het hele huis overhoop. Veel beter.

Woonkamer weer anders....

Ik heb de meubelmaker daarover geïnformeerd en de architect ook. 

Afgelopen zaterdag zijn we eerst voor mijn moeder naar de Ikea geweest om daar twee kastjes te kopen en nog wat kleine dingen voor onszelf, dan nog even Haarlem in om bij de tapas-winkel iets kleins te eten, wat wijn te kopen, olijfolie en olijfjes en thuis hebben we de woonkamer omgegooid, want ons probleem - te weinig ruimte - blijft natuurlijk nu wel onopgelost. Maar zoals ze in de reclame van de Ikea zeggen: denk in oplossingen en niet in problemen. En nu hebben we in eerste instantie de TV recht voor de bank gezet - die stond altijd nog scheef ten opzichte van de bank - en dat alleen kostte ons al twee uur met al die snoeren en geneuzel: hopeloos die draden! Dat eenmaal gedaan, dan de grote kast verplaatst en een lager meubel soort van in de keuken. Het staat nu weer anders. Beter wil ik niet zeggen, maar wel ruimer. Nu in feite nog een kwestie van die grote kast goed inruimen en misschien de trapkast gaan gebruiken als voorraadkast in plaats van administratiekast, maar dat is een leuk klusje voor misschien in de avonduren. 

En dan als de badkamer gedaan is wellicht beneden toch wel nieuw parket en de plavuizen in de keuken veranderen, misschien wel in een gietvloer. Maar dat is voor later zorg.

Nu we het er toch over hebben: je hebt zo'n programma op TV dat heet TV Makelaar Mission Impossible. Dat gaat dan over een huis wat te koop staat en waar nog geen enkele bezichtiging is geweest vanwege het interieur. Die Bob Sikkes als bouwdeskundige loopt dan door de woning en kraakt werkelijk alles af. Het zou mij heel zeer doen. Per slot van rekening richt je je woning in naar jouw wensen en niet die van een ander. Het verbaast mij dan ook keer op keer bij dit soort programma's dat aspirant kopers daar niet doorheen kunnen kijken. Je hoort heel vaak mensen zeggen: "die kleur spreekt me niet aan." "De inrichting is niet mijn smaak". 
Je moet door de meubels heen kijken en het kale huis voor je zien. Wat je nu krijgt met al dit soort programma's is dat alle woningen er van binnen allemaal hetzelfde uitzien. 

En dan het kijkje binnen in een droomhuis. Ook zoiets. Van die protserige woningen allemaal soort van hetzelfde ingericht met parket uit verweggistan en de deuren van de sloop gevonden onder golfplaten, de balken uit Wit-Rusland, het aanrechtblad gevonden onder de vloer.... Dan zitten ze op de bank en vertellen hoe het huis oorspronkelijk was en hoe ze het met veel bloed, zweet en tranen (en GELD) hebben opgeknapt. Die mensen hebben zo gemakkelijk praten! Veel geld en dus veel vrienden, want je huis richt je in om indruk te maken op je vrienden. Gisteren ook in Bouw Je Eigen Droomhuis: een maandelijkse last van zesduizend euro (!!!!), een lening bij de bank van 1,8 miljoen! En nog een onverkocht huis daarbij. Al tienduizend euro per maand alleen al aan hypotheekkosten! Niet te schatten..

In mijn ogen verliezen dat soort mensen de essentie van wonen uit het oog. De essentie is een dak boven je hoofd, een goed bed, je lekker en veilig voelen in je woning. En of de keuken dan van Ikea is met goedkope frontjes doet er dan niet toe. JIJ leeft erin en JIJ moet je er goed in voelen. Door dit soort programma's word je gek gemaakt en als niet normaal neer gezet, terwijl ik vind dat het uiterlijk ondergeschikt is aan sfeer en gevoel wat je krijgt in een huis. Een groot huis met een giga tuin, een garage, een bubbelbad, een sauna, drie toiletten, twee badkamers.....Wat heb je eraan als daar sfeer in ontbreekt en het koud en ongezellig aanvoelt. En die sfeer wordt gemaakt door de bewoners. Bovendien kan je alles zomaar in één vingerknip kwijt zijn.

Ik kies vaak bewust voor goedkope meubels, want dan heb ik over een aantal jaren een goede reden om weer eens wat anders te kopen. Maar over het algemeen koop ik nauwelijks meubels. Ik doe al ruim vijftien jaar met mijn bank, ooit gekocht bij de Bijenkorf. Ik heb een oude linnenkast ooit eens gekocht van mijn toenmalige buren, nu meer dan twintig jaar geleden. Mijn bed is van Ikea, mijn kledingkast gekocht in 1992 bij Morres en de rest van het meubilair - ik heb niet echt veel - veelal bij de Ikea vandaan behalve mijn eettafel dan. Ik geef niet zoveel om meubels, waar ik überhaupt al niet echt veel geef om spullen. Je hebt niets aan spullen. Ik gooi dan ook vaak veel weg. Niet alleen vanwege gebrek aan ruimte, maar ook omdat ik er toch niets mee doe. Ik geef meer om een mooie tuin, een plekje in de zon, een goed boek, een goede maaltijd, een mooie vakantie. Die spullen, ach. Het zijn maar spullen.