De keuken revisited

De keuken. Wat zullen we daarover zeggen. Er valt weinig te zeggen, want er is niets gedaan. Niet de schuld van de monteur, want die was keurig op tijd. Ik weet niet of je in dit geval van enig 'schuld' kunt spreken. Omdat de vloer een aantal centimeter hoger is komen te liggen, zouden de keukenkastjes - als we deze op dezelfde hoogte zouden houden als oorspronkelijk - boven de vensterbank uitkomen. We - ik - hadden bedacht om dan toch de keuken gelijk te houden met de vensterbank, oftewel een centimeter of 3 1/2 lager dan eerst. Dat is gemakkelijker gezegd dan uitgevoerd, want dan heb je andere stelpoten nodig. Gebeld naar de firma B&B te Nieuw-Vennep, ons geval voorgelegd, maar volgens onze verkoper was het niet nodig om nieuwe pootjes te bestellen want 'de monteur lost dit wel op'. De monteur kon dit helaas niet doen met deze pootjes want een stukje afzagen was geen optie, want aan de ene kant zou dat dan ten koste gaan van de schroefdraad en aan de andere kant van het stoprandje, om zo maar te zeggen en dan zouden de pootjes door de kast heen zakken. Hij is nog speciaal voor ons naar Amsterdam gereden op jacht naar kleinere poten, maar hij kon er maar vier bemachtigen en wij hebben er zeventien nodig. Dus hebben wij de hele keuken hermontage maar uitgesteld naar de komende zaterdag. 

De keuken zoals die er nu bij staat, zonder water, maar wel
met Boretti (niet zichtbaar op de foto)

Ik baalde er wel behoorlijk van. Na een week dat er niets gebeurd is in huis en volledige radiostilte van de aannemer en het maar opkroppen van die frustraties die dat teweeg brengt, kwam het er zaterdag (weer) uit met veel huilen (achteraf wel duidelijk waarom ik zo emo was......). De verkoper van B&B kon het geen reet interesseren dat wij door zijn advies dat de monteur het wel op zou lossen, nog een week zonder keuken zouden zitten. Ik heb achteraf spijt dat ik mijn kastjes bij B&B heb gekocht, zeker omdat ik wat weekjes terug een collega van mij ook niet al te lovend over B&B hoorde praten. Ze zijn ongeïnteresseerd en zitten er alleen om te verkopen en verder zijn ze alleen met zichzelf bezig. 

Het was ook de monteur die ons destijds de doorslag gaf om de kastjes bij B&B te kopen en niet B&B zelf. De monteur uit Naarden was zo doortastend en meedenkend - en nu weer - dat het voor ons niet echt veel uitmaakte bij wie we de kastjes zouden bestellen. Het composiet blad dat we erop gaan leggen komt weer bij iemand anders vandaan dus in dat geval heeft B&B daar ook geen winst van. Afijn. Als het goed is zijn we daar over een tijdje toch van af en hebben we daar geen boodschap meer aan. En buiten dat, er is bij iedere keukenleverancier wel wát. Met een beetje meedenken zou je je kunnen onderscheiden.

Dan hebben we maar een muur geschilderd en Jan heeft de buitenunit van de afzuigkap aan de muur bevestigd. Weer twee wassen gedaan met de nodige omhaal en nog even doorkamperen. Dit wasritueel zal nog wel even duren: als het meezit (!) toch wel minstens tot eind september. Ik heb dit weekend nog de meeste tijd doorgebracht in de tuin om deze te onderhouden. Op sommige plekken waande ik me bijna in het oerwoud. Van tuinieren word ik kalm en ik vind het heerlijk om zo tussen het groen bezig te zijn. Laat mij maar waaien. Nu moet eigenlijk de buitenkant nog gesnoeid worden, maar dat is iets voor een ander keertje.

Bovenop alle verbouwperikelen en de 'tegenslagen' - vooral veroorzaakt door de aanleg van de vloerverwarming - moest mijn moeder ook nog eens naar het ziekenhuis. Ze had er al in gelegen vorige week met darmklachten, en nu was het voor haar heup. Dat gaat je natuurlijk ook niet in de koude kleren zitten dus dan is het best logisch dat je dan wat emo bent. Als je dan ook nog eens geheel onverwacht na drie maanden afwezigheid ineens weer met een ander vrouwelijk ongemak geconfronteerd wordt, is mijn emotionele bui, de hoofdpijn en de vermoeidheid ook weer verklaard. En zondagmorgen ging mijn hardlopen ook écht voor geen meter, echt super slecht gelopen, maar.... gelopen. Zondag voelde ik mij dan ook een stuk beter.

De muur een tweede laag gegeven, weer in de tuin gewerkt en dé oplossing gevonden voor de hoogte van de keuken, de lengte van de gebruikers en de inpassing in de ruimte. Tádá! Al zeg ik het zelf, je komt vanzelf tot een oplossing al kost mij dat enorm veel moeite om dat te 'zien'. 

Vanmorgen is de aannemer langs geweest en als het goed is hangen de deuren erin als ik later thuis kom en hij zou het toilet afmaken vóór zijn vakantie. Er gebeurt dus wat.... en dat voelt lekker....