Vakantie Bretagne - deel 7

Op Tweede Kerstdag - wat ze hier overigens niet kennen - hebben wij een flinke wandeling gedaan, gestart vanaf ons huisje. Het stikt hier van de wandelingen natuurlijk, ook omdat hier de GR34 langs loopt. Bretagne is erg toeristisch dus daar is goed in voorzien.

Schelpjes

We liepen het eerste deel langs of eigenlijk in de zee. Bergen schelpen! Van de coquilles. Die worden hier natuurlijk ook massaal gegeten en de schelpen van deze dieren liggen dan ook gewoon op het strand, samen met de oesterschelpen en de restanten van krabben.

Hier zagen we ook weer rotganzen.

Het huisje vanaf de andere kant van de baai

De wandeling zelf viel wat tegen, want het was slecht aangegeven en liep niet echt door natuur. Op zich wel weer leuk dat je door wijkjes loopt waar je normaal niet komt en dat geeft ons de gelegenheid flink te kwijlen en te fantaseren over een huis hier, later, als we groot zijn.... Geen huis direct aan zee, want dat schijnt wel prijzig te zijn, maar eentje een kilometer of tien landinwaarts. Natuurlijk kwamen wij wel wat potentiële toekomstige optrekjes tegen.

In Frankrijk kan een huis bij verschillende makelaars zijn ondergebracht. Bleek ook toen wij echt een droomhuisje zagen met plakkaten van een aantal makelaars. Wel een opknappertje, maar oeioeioei. Wat een plaatje...

Na een kilometerje of zeven hebben wij in Trebeurden een crèpe gegeten bij een karretje wat daar stond en een koffie gedronken bij een nogal duister café op datzelfde pleintje. Ik had mega trek en tijdens de wandeling was niet erg energiek. Jan had keelpijn, dus we hadden misschien al wat onder de leden.

Voor de avond hadden wij een tafeltje gereserveerd bij een restaurant in Lannion, L'Anthocyane. Eerder deze week hadden we al gegeken waar het was, dus we reden daar zó naar toe. Afgesproken om 20.00u en ja hoor, weer stampvol. Heerlijk toch die Fransen.

Dit is een heel ander restaurant dan dat in Brest, wat meer haute cuisine en moeders deed de bediening (met zoon?) en vader zal wel in de keuken hebben gestaan. Eten was errug lekker, bediening wat chaotisch maar ze deden hun best. Nu zat ik ook zo, dat ik alles kon zien, en ik kreeg de indruk dat ze niet met hun gebruikelijke bezetting waren. Doet er niet toe. Het was goed en zeker de moeite waard dit aan te doen mocht je in Lannion zijn en van een goede keuken houden. 

En toch dat 's avonds uitgebreid eten nekt me. Ik ben altijd zó moe. En dan drink ik niet eens wijn om die vermoeidheid niet nog erger te maken. Even de benen strekken - we hadden de auto 'beneden' geparkeerd - en dan in het huisje uitkleden en hop! naar bed. Slapen.