Kleiduifwedstrijd

Terwijl de regen met bakken uit de hemel komt - ik vind het niet zo heel erg: goed voor de tuin en ik zit toch binnen - worstel ik weer met de maandag. Zo lang ik mij kan herinneren heb ik moeite met de maandag. Een soort heimwee. Vraag me af wie of wat ik in mijn vorige leven was dat ik daar zoveel last van heb..

Vandaag is het ook wat triestig. Ik zit driftig een mail te typen komt er ineens een collega binnenstormen helemaal in tranen. Omdat deze collega in de meeste gevallen wel van grapjes houdt, dacht ik in een split second: krijgen we nou....? Maar het was echt. Dus even getroosd (daar ben ik voor) en even gepraat. Hij heeft een aantal maanden geleden zijn dochtertje verloren door Vasa Previa en nu is er vandaag een andere collega met beschuit met (roze) muisjes omdat hij drie weken geleden vader is geworden van een dochtertje. Logisch dat je dat toch even te veel wordt. Het heeft geen nut om je groot te houden daar in. 

Dus beschuit met muisjes met een klein dompertje toch wel. Hij was er dan ook even niet bij.

De laatste tijd ben ik zelf ook wat weemoedig en somber en dat is denk ik toch aan de overgang te wijten. Ik nam daarvoor capsules passiebloem, maar tijdens vakanties neem ik al die rotzooi niet mee en was er dus mee gestopt. Maar ben toch maar weer begonnen in de hoop dat het mij weer wat vrolijker maakt.

Een slecht resultaat tijdens een door de jachtsoos georganiseerde kleiduifwedstrijd, droeg ook niet echt bij aan een uitgelaten stemming, hoewel ik er niet echt heel lang mee was blijven zitten. Negen punten van de te behalen twintig is best weinig... Maar ik was niet eens de laatste: er was iemand anders die had er slechts acht. Oef!

Mannetje in actie...

Ik in actie...

Zo'n kleiduif is best ver en gaat best snel...

Kleiduifmachine in actie

Het heeft wel als resultaat dat wij - mijn ventje en ik - proberen om toch eens per twee maanden naar de schietbaan te gaan om het te oefenen. Want in tegenstelling tot groot kaliber schieten, moet je kleiduiven (hagel) echt oefenen. Je moet daar handigheid in krijgen. Een groot of klein kaliber kogelgeweer kan je 'rustig' aanleggen en afdrukken. Met hagel is dat anders: die kleiduiven komen overal vandaan, de één gaat snel de ander minder snel en dan is het een hele kunst om én goed te schouderen en ze dan ook nog te raken. Je zou zeggen: maar hagel spreidt meer. Klopt, maar als de kleiduif niet in jouw hagel vliegt - want in feite mik je vóór de duif - dan raak je nog niets en bovendien spreidt de ene hagel meer dan de andere. Jaja, het valt allemaal nog niet mee.

En omdat we toch in de Betuwe waren, maar twee kilo kersen meegenomen. 's Middags nog even naar de grootgrutter en daar twee kilo aardbeien gekocht en Jan heeft weer een paar potten 'confituur' gemaakt. Ik zelf eet niet graag jam op brood, maar hij wel. Dus ervan profiteren nu de aardbeien zo goedkoop zijn. De kersen gaan zo wel op.

Overigens wordt je hier (foto hieronder) wel vrolijker van, maar of dit nu een uitgelezen en uitgebalanceerde combinatie is - een Margarita met een maatje (nieuw en zónder ui) - dat betwijfel ik:

Tevens betwijfel ik of het nemen van (sterke) drank nu wel zo'n goede oplossing is om je depressies weg te nemen.... :-P

Daarnaast wil ik jullie toch even deelgenoot maken van de overweldigende oogst erwtjes afgelopen zondag. Ik heb deze enorme hoeveelheid verwerkt in de nasi.

Maar..... mijn yucca staat werkelijk PRACHTIG in bloei met een dubbele bloeistengel! In feite jammer dat ik dat niet in een vaasje kan zetten.

En nog een stukje tuin...