Chips

En toen was het weer vrijdag. En een nieuwe maand. Juli nota bene. Zomermaand. Nog twee weken en dan wordt het lekker rustig hier. Geen last meer van al die OMKODA's (grapje, ben helemaal niet in een grappig mood vandaag. Betekent: Ouders Met Kinderen Op De Achterbank) die mijn straat blokkeren, geen gejengel op straat meer van al die hyperactieve kids, in tien minuten naar kantoor rijden. Even zes weken rust.

And Oh God Help Me For I Have Sinned! Gisteren na bezoek aan de fysio toch even een zak chips gehaald. Shame on me. In één keer op gegeten. Nu zit er in zo'n zak ook echt maar een handjevol chippies dus al zou ik het willen, ik kón niet eens een halve zak leeg eten en dan wegsteken, want de zak was niet eens voor de helft gevuld.

Het ergste is nog dat ik die chips heb zitten opeten terwijl ik keek naar een programma van Focus wat ging over afvallen (NTR: Wie Maken Je Dun) en de dubieuze rol die de voedingsindustrie daarin speelt: de voedingsindustrie sponsort namelijk veel sportevenementen. Dus terwijl de beelden van mannen en vrouwen met bolle buiken al hamburger etend over mijn netvlies flitsten, deed ik nog een greep in de zak.

Afijn, een uur later toch mijn eten gemaakt wat overigens niet echt smaakte - vind je het gek. 

Bij de fysio ben ik ook niet veel wijzer geworden: de wondertape is er af omdat ik niet echt de indruk had dat dit wat deed en ik moest gewoon uitkijken en zo blijven lopen als ik de dag ervoor had gedaan, dus stoppen als het pijn gaat doen, stukje wandelen, dan weer stukje lopen én enkelverstevigende oefeningen. En ik hoef ook niet meer terug te komen. Alle hoop gevestigd op het nieuwe schoeisel dus.

Vandaag weer meer last dan gisteren. Heb ook andere schoenen aan vandaag, dus misschien komt het daardoor. Maar ik word er wat triestig van en ik ben nog triestiger omdat ik gisteren ook de prijs doorkreeg van de vakantie in Oman. Laat ik het zo zeggen: het moet wel een verdomd mooie vakantie zijn!

Komende week zal wat rustig worden vrees ik want dan heb ik weinig tot geen tijd om te bloggen, maar ik hoop daarna met sappige verhalen weer in de ether terug te komen. Als dat geen cliffhanger is...