Afgelopen week hadden we even een weekje vakantie die voor het grootste deel werd ingenomen door praktijklessen in het kader van de Grofwildcursus waar wij de theorie al voor hebben gehad. Zondag zijn we op het gemak naar Duitsland gereden, in de buurt van Solingen, waar de cursusleider (met zijn vrouw) ook naar toe zou komen. Omdat wij niet zulke lange-afstandsrijders zijn, overnacht in Lemgo in een bijzonder fraai hotel (mooie badkamer, alles rook nog nieuw) en daar een kleine wandeling gemaakt over de stadsmuur. Een erg leuk stadje, hoewel wij niet zo Duitsland-minded zijn.
's Middags arriveerde onze cursusleider - Mike - en we zijn met z'n vieren naar het Wildtierpark geweest. Dit is een erg leuk park moet ik zeggen, met enkel dieren die in Europa voorkomen. Dus edelherten, Moeflons, wilde zwijnen, damherten en wolven. Weer niet vrij - helaas - maar wij moesten hierheen om de dieren te zien, en dan met name de verschillen. Reeën zijn daar niet, want die zijn niet in gevangenschap te houden. We moesten zien wat een overloper was, een frisling, een hert, een hinde, een smaldier.... Net toen wij naar de wolven toeliepen, begonnen ze gezamenlijk te zingen wat wel heel bijzonder was om te horen.
Daarna zijn we het bos in gegaan waar Mike voordeed hoe hij zit en wat hij klaar legt in een hoogzit. De praktijk voor deze cursus bestaat dus ook uit het zitten in de hoogzit en dan ook daadwerkelijk jagen.
In de namiddag een heerlijke hamburger gegeten, klaargemaakt door de vrouw van Mike en daarna in vol ornaat ieder naar z'n eigen hoogzit, aangewezen door Mike en daar zaten we dan van 17.00 tot 22.00u (tot het donker werd dus). Mijn hoogzit heet Kreuzkansel en ik had uitzicht over een open stuk bos links en rechts. Je moet héél zachtjes en omzichtig de hoogzit op en dan gaan zitten. Alles klaar zetten: kijker, oorbeschermers, geweer (geladen maar op de safe). In camouflage dan maar gluren naar wat er komen gaat.
Wij mochten wilde zwijnen schieten en dan het liefst de frislings (de kleintjes) en de overlopers (die van een jaar tot twee jaar oud). Géén voerende bagge, wat wil zeggen: geen vrouwelijk dier wat zoogt. Een keiler (mannelijk wild zwijn) mocht ook, maar dan moest je wel dokken daarna. Verder enkel nog de reebok en verder niets. O ja, moeflon, maar volgens zeggen zijn er nog maar twee omdat de Europese Lynx daar weer rond loopt en alle moeflons heeft gegrepen. Moeflons zijn niet zo snel.
Ik heb drie reegeiten gezien, waarvan één met een kalfje die vrolijk huppelend de open plek rechts van mij overstak. Erg leuk om te zien. Er staat daar een liksteen, weliswaar op (edel)hert hoogte, maar de reeën likten aan de houten stam eronder waar de mineralen natuurlijk naar beneden lekken.
Zonder verder iets te zien wat bejaagbaar was, ging ik om 22.15u met ietwat knikkende knieën van de hoogzit af - ik moest nog een eindje door het bos naar beneden -, want varkens kunnen overal zitten en er is altijd een kans dat ze jouw aanwezigheid niet op prijs stellen en je aanvallen. Ik werd bij de bosweg door Jan opgehaald, die ook 'niets' had gezien.
De volgende ochtend ging om 04.00u de wekker. Hup eruit, weer in de groene kleding en om 04.30u weg. Om 05.00u zaten we weer op de hoogzit. De wereld werd langzaam wakker om ons heen. Deze morgen heb ik een reegeit gezien én een rotte varkens! Ze kwamen rechts van mij op ongeveer 130 meter de open plek op. Tenminste, een paar. Van die kleine bravoure keilertjes van iets ouder dan een jaar zo van, kijk mij nou... Mijn hart ging tekeer als een bezetene en omdat ze rechts liepen, was het voor mij wat lastig om 'in stelling' te komen. Net toen ik daar volop mee bezig was........klonk er een schot. En weg waren de varkens. Van Jan dacht ik, maar nee. Iemand. De reegeit liep niet weg overigens. Maar ik heb daarna - hoewel het al tegen tienen was - niets meer gezien.
Om een lang verhaal kort te maken heb ik op de dinsdagavond wél een reebok geschoten. Ik zat nog maar net op de hoogzit - net tien minuten - toen ik links op 140 meter beweging zag. Je moet het dier eerst goed aanspreken zoals dat heet, oftewel echt zeker weten wat het is: soort en geslacht. Dan je geweer in stelling brengen, afstand checken, en maar hopen dat het dier dwars gaat staan zodat je het op het blad kunt raken (oftewel in de vitale delen zodat het dier niet onnodig lijdt). En ja hoor. Baf! Aj! Gehoorbescherming vergeten! O my god. Ik was echt even doof, maar kon gelukkig nog net zien waar de bok naar toe afsprong. Ik had dus geschoten en dan moet ik dat melden naar de andere twee, want dan houdt het op. Ik dacht dat het mis was omdat de bok volledig was omgedraaid en verdwenen in de bosjes (in de dekking).
Jan en Mike hadden zich nog niet eens geïnstalleerd op 'hun' hoogzit. Met Kobus de zweethond op nazoek, zoals dat heet. Want je MOET altijd nazoeken als het afspringt en je niet kunt zien waarheen. Je mag het dier niet 'ziek' laten. Dus ik moest weer op de hoogzit - het was inmiddels al dik een uur later - en Mike en Jan naar de plek van aanschot dirigeren. Ik mocht niet eerder daarheen. Je moet blijven zitten waar je zit en wachten op de zweethond. Ik had echt zoiets van, oh, ik hoop dat het raak was en dat ze wat vinden. Mijn vreugde was dus groot toen ik door de kijker zag dat ze wat hadden gevonden. Ik er heen en was verbaasd over de hoeveelheid zweet (bloed) wat er lag: veel! Dat was een goed teken. Kobus werd op het spoor gezet en nog een twintig meter verder in het bos lag de bok. Dood. En dat was perfect. Betekent dat het beestje in feite op slag dood was.
Toch altijd een dubbel gevoel, zeker bij een ree omdat dat van die mooie beestjes zijn. Er volgde direct een les ontweiden, oftewel het dier open snijden om de ingewanden te verwijderen, want dat moet je direct doen om besmetting van darminhoud met het vlees te vermijden. Helaas werd er zodanig in de hals gesneden, dat ik er geen trofee meer van kon laten maken. Beetje jammer... Dat is mijn tweede trofee die me door de neus wordt geboord, hoewel dat natuurlijk niet het belangrijkste is. Belangrijk is dat ik het beestje goed heb geschoten, recht door het hart.
 |
| Ree gevonden. |
 |
| Ree uit het bos slepen. Kobus zijn 'beloning'. |
Het vlees ligt inmiddels in de vriezer. Je moet daar toch wel voor betalen (het opsnijden en verpakken). Al met al heeft deze bok mij ruim tweehonderd euro gekost, dus het is niet zo raar dat reevlees zo duur is. Hert en zwijn wordt gekweekt dus die prijzen vallen daardoor wel mee. Ik krijg nog wel het geweitje (nou ja, krijgen...) dus dat is wel leuk.
Het verwarrende, euforische gevoel wat ik had bij mijn eerste varken, had ik dit keer veel minder. Misschien kwam dat omdat er wat anders werd gereageerd dan toen. Toen was het echt mijn eerste dier natuurlijk. En ik had Jan heel graag dit schot gegund, omdat hij niets heeft geschoten nog.
Daarbij was het onderdeel van een cursus en Mike is nogal recht voor z'n raap waar ik best wel moeite mee had. Ik zal daar dan wel weer te gevoelig in zijn, maar het is natuurlijk al dubbel om dit te doen en laat mij absoluut niet onberoerd. Je beseft heel goed wat je doet en allerlei emoties kolken door je hoofd.
Afijn. Ik was toch al vrij emotioneel die dagen (ook vanwege de manier waarop ik af en toe werd gecorrigeerd) en ik heb me die avond wel ingehouden, maar later op weg terug naar huis in de auto moest ik toch even mijn hart luchten. Natuurlijk werd ik wel gefeliciteerd en ontving ik mijn 'breuk', dus op zich niets aan de hand en we hebben er eentje op gedronken.
De dag erna heb ik op de hoogzit heel veel roodwild gezien: edelherten, maar dan de hinden (vrouwtjes) met smaldieren (kalfjes). Die waren niet 'vrij' zoals dat heet, dus dan is het enkel genieten. Verder heb ik nog twee vossen en twee hazen gezien en de laatste ochtend he-le-maal niets. Behalve wespen die de hoogzit langzaam opeten....En veel vogeltjes.
Donderdagochtend hadden we dan de laatste aanzit, maar toen hebben we niets gezien en na het ontbijt zijn we terug naar huis gereden. We waren tegen vieren thuis. Alles weer uitpakken en meteen een was gedaan, gegeten en geslapen als een blok.
Vrijdag de auto gewassen (was nodig!), naar de markt, koffie gedronken en even niets doen. Jan zijn reis voorbereid (bagage) en zaterdagmiddag zijn we naar Antwerpen gereden. Op TV zag ik dat er een Tall Ship Race was, dus een soort Sail maar dan in Antwerpen. Gelukkig viel de drukte mee, ook omdat wij er pas tegen vieren waren en ik kon de auto op de kaai, vlakbij het schip - de BNS Leopold I - kwijt. Het hotel was daar ook vlak bij. Erg leuk hotelletje met een inrichting die mij erg aansprak. Jan z'n bagage aan boord gebracht en dan tijd voor een pintje.
's Avonds in datzelfde straatje als het hotel Japans gegeten, langs de Tall Ships gelopen, vuurwerk gezien, slapen en dan vandaag bijtijds op. Jan moest uiterlijk 09.00u inschepen. Niet leuk. Misschien was dit het waarom ik mij niet helemaal vrolijk voelde de afgelopen weken. Ik weet het niet.
Ik voel me altijd zo verloren zo'n eerste weekend alleen - terwijl het vandaag pas vanaf 09.00u was. En als ik me zo voel, dan komt er geen ruk uit mijn handen. Toch wel genoeg gedaan, maar ook lekker in de hangmat gelegen op het dakterras en gelezen. Nu hopen dat ik mezelf een beetje kan bezighouden, zeker de weekenden. Doordeweeks is als altijd. En dan ben ik blij dat ik werk, hoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Hoi. Leuk dat je komt buurten. Je kunt hier een reactie achterlaten.