Een Zomers Weekend

Op deze eerste dag van de 30e week van het 2016, is het bewolkt, zijn de ganzen blijkbaar uit de rui (want ik zie ze weer vliegen) en is mijn voorlopig laatste weekend alleen achter de rug. Komende twee weekenden weer samen en dan weer vier alleen.

Vrijdag de moed bijeen geraapt om alleen op 'ons' terras te gaan zitten en een ice-coffee te nemen. 

Omdat Jan in Reyjavik zat hadden we wel contact dus dan Telegrammen we wat af over en weer. Dus dan ben je toch niet helemaal alleen. 

Eenmaal thuis vroeg ik mij af waar toch al die kaboutertjes waren gebleven die normaal gesproken mijn boodschappentas, de vaatwasser en de tafel na de maaltijd komen leegruimen. Ook met vakantie zeker. 

Vaak gaat bij thuiskomst mijn eerste aandacht uit naar plantjes die zichtbaar dorst hebben of andere zaken, zoals nu ook weer en toen ik weer naar beneden kwam zag ik de tas nog net zo staan als waar ik 'm had achtergelaten, met alles er nog in. Snel leegruimen dan maar en nog even genieten van de zon op het terras.

Ben wel gek op wierook op z'n tijd.
Mijn mannetje gelukkig ook...

Mijn tuin van bovenaf.

Ondanks dat ik niet zo'n denderend uitzicht heb en ik de zon never nooit echt achter de horizon zie verdwijnen, was de zonsondergang die avond best mooi.

Zaterdag rustig aan opgestaan, hoewel je op zaterdag toch altijd word gewekt door vrachtverkeer. Ik heb eerst naar een interessant programma zitten kijken op NPO3, dat ging over De Volmaakte Mens. Natuurlijk ontdek ik dit soort programma's als ze op de helft zitten met uitzenden, maar gelukkig kan je de afleveringen terugkijken. De techniek staat voor niets.

Daarna werd het wel eens tijd om me deftig aan te kleden. En met deftig bedoel ik niet in het gala, maar gewoon mijn nachtkledij uit te trekken en te verwisselen voor dagkledij. Een kam door m'n haar, deo onder de armpjes, luchtje nonchalant over de rest van mijn lijf en make-up om de ogen. Douchen vond ik niet nodig, want het was weer warm en ik zou toch weer plakkerig en warm en vies worden. Douchen is voor vanavond net voordat ik naar bed ga.

Met de fiets naar het tuincentrum een kilometer of zes hier vandaan, met een omweg door het parkbos waar je nu bijna struikelt over de Pokemonjagers, maar in een ander deel enkel over de honden. 

Zo heerlijk rustig hier...

Boerenwormkruid

Moet toch lichtelijk mijn mening bijstellen. Niet dat ik het nu echt heel vervelend vind, maar het valt me wel heel erg op. Je ziet ze nu echt overal, helemaal verdiept in hun mobiele telefoon, midden op de weg stoppen, in groepjes bij elkaar klittend.

Ik ging in feite naar het tuincentrum om vogelzaad te kopen, maar ik heb dat niet kunnen vinden. Natuurlijk kom ik niet met lege handen naar huis, maar meer dan anti-gft-bak-stank, nieuw geurwater met weer nieuwe stokjes (me suf gezocht naar een refill), nieuwe tuinhandschoenen want die ik te drogen had gelegd zijn ineens verdwenen en plantenvoeding kwam ik niet. Geen plantjes. 

Weer via een lekkere omweg terug naar huis. Ondertussen stiekem kijkend of de bramen al rijp zijn, wat niet het geval was. En als ze het al waren was ik er niet echt op gekleed met korte broek, topje en open schoenen.

Ziezo. Dat had ik ook weer gehad. Je moet toch wat als je niet hardloopt. Ik kon nu wat meer huishoudelijker taken doen als tomatensaus maken voor de pizza, het pizzadeeg kneden (moest twee uur rijzen) en een paar overrijpe bananen invriezen.

Nog 'rauw'

Op de BBQ

Het resultaat

Overigens heb ik wel lopen vechten met het deeg, want hoe mooi het ook was gerezen en hoe prettig het ook aanvoelde, toen ik het wilde uitrollen werd het plakkerig. En hoe rol je zoiets uit als het plakkerig is.... Afijn. Na nog meer bloem werd het deeg wat handelbaarder maar helaas niet smakelijker. De vulling was wel lekker.

Zondagmorgen heb ik echt heel lui gedaan. Ik was er pas om half tien uit. Zondagmorgen is de énige morgen in de week - en zeker nu met de vakantie - dat het stil is in de straat. Behalve die ene vrachtwagen die om acht uur het brood komt brengen bij de Jumbo, hoor je niets. Tot tien uur, als de eerste van de drie vrachtwagens aan komt brullen. Gelukkig doen ze wel hun agregaat uit, maar soms komt er een wat onervaren chauffeur die met veel pijn en moeite z'n vrachtwagencombinatie in het laad/losgat weet te wurmen. Erg fijn, die zondagsopenstelling [boze emoticon].

Even mijn broodje opgepiept in de oven, ontbeten en hetzelfde riedeltje als zaterdagochtend qua ochtendtoilet. Halverwege de ochtend bedacht ik me dat ik toch nog iets meer privacy zou willen beneden op mijn terras dus sprong ik wederom op de fiets naar (weer een ander) tuincentrum. Helaas Ranzijn dus. Echt vreselijke winkel, maar wel open en voor mijn doel goed genoeg. Toch weer een fietstochtje, want weer niet hard gelopen vanwege te warm en nog even wachten. 

Dit maal een wat grotere omweg door nog onbekend terrein van mij: de andere kant van Park21 met nauwelijks mede-weggebruikers. 

Thuis de plantjes in de plantenbakken gedaan en strategisch opgehangen. Door het fietsen toch weer een uurtje of twee weggeweest en na de plantjes en het nodige heen en weer gerommel wat ik altijd doe als ik alleen ben, toch ook maar even de kruisbessenstruik bevrijdt van haar last. Ben er niet gek op, maar anders is het zonde. 

Prickly business, kruisbessen plukken. Zitten gemene scherpe stekels aan de takken. Daarom heten ze ook stekelbessen. Ik had zowaar een paar rijpe bramen in mijn tuin (waarvan de struik geen stekels heeft) en daar houdt het wel op qua eetbare tuin op dit moment. 

Het is een kleine stap van een eetbare tuin naar een eetbaar bos waar ik een aantal weken terug mijn eerste reebokje had geschoten. Vanavond stond - een deel van - dit beestje op het menu (aaaahhh.....). Dat schaar ik ook onder eetbare natuur. Zo anders dan een beest knallen niet omdat het moet maar omdat het kan, en er dan verder niets mee (kunnen) doen, behalve met een stevige grijns er een foto van laten maken. Geen wonder dat dat kwaad bloed zet. Bij deze reebok wist ik toen eerlijk gezegd niet hoe ik moest kijken. En eerlijk is eerlijk: veel biologischer en CO2 neutraler vlees is er niet.

Reerug koteletjes

Het is lang geleden dat ik zulk mals en smaakvol vlees heb gegeten en dat zónder hormonen en andere medicijnenbagger! Zélf geschoten! Djiezus man.... bizar. Je waardeert het daardoor nóg meer.
Overigens heb ik niet alle vier de stukjes opgegeten: ik heb er nog twee over (maar ze zaten per vier verpakt). 

En Jan is weer vertrokken uit IJsland richting Faroër eilanden om dan vrijdagmorgen weer aan te komen in Zeebrugge waar zijn vrouwtje dan vol ongeduld op hem zal staan te wachten.... :-))