Strandfeest

Zo. mijn weekend met het mannetje zit er weer op. Alles back to normal, oftewel vanmorgen vroeg is hij vertrokken en hij zit nu aan de wal in Sint Kruis (vlakbij Brugge). 

Met een kokosdrankje

Joined together again

Vrijdag hadden we van het bedrijf de Beachparty. We hadden zulk prachtig weer, bijna te mooi om waar te zijn. Het koelde wel rap af toen de zon onder was, maar iedereen zat later om de vuurkuil dus echt koud hoefde je het niet te hebben. Zo te zien had iedereen het naar z'n zin, hoewel de organisatie dit keer van de BBQ niet helemaal vlekkeloos verliep.

Ik ben van nature niet zo'n feestganger en mis het inzicht om het iedereen naar het zin te maken en jezelf helemaal weg te cijferen. Vroeger had ik dat wel meer, maar in de loop der jaren - en ik weet niet precies wanneer dat gebeurde - is mijn organisatorische zin enorm afgenomen. Ik stond ooit eens lang geleden toen ik single was na een scheiding om drie uur 's nachts nog af te wassen - alleen - en toen heb ik gezworen dat ik nooit meer een verjaardag zou vieren. En vanaf dat moment heb ik dat ook niet meer gedaan. 

Ik denk zelf dat het komt omdat ik overdag al constant en volledig in dienst sta van het werk en dat zeker bij dit soort evenementen niet ik maar de baas wordt bedankt voor de gezellige avond. Dit keer had ik eigenlijk voor 98% de hand erin gehad qua organisatie, maar het was maar een enkeling die mij ook bedankte. Sommigen zijn zelfs zonder mij gedag te zeggen weg gegaan.

Dus je begrijpt - of niet - dat ik niet meer zo uit kijk naar dit soort uitjes. Als je het kunt ondergaan, dat alles voor je geregeld wordt, kan je er heerlijk van genieten. Maar ik, omdat ik het moet regelen, ga daar altijd met een flinke dosis stress naar toe (lees: hoofdpijn) en de knoop in mijn maag in afwachting van het commentaar wat zonder twijfel altijd komt na afloop. Is het niet van de baas zelf, dan wel van iemand anders. Het feit dat er altijd wel iemand is die commentaar heeft en dat niet ik maar de baas wordt bedankt, ontneemt mij al bij voorbaat aardig wat enthousiasme om er aan te beginnen. 

Maar dat hoort bij mijn functie, dus ik moet niet lullen. Dan had ik zelf baas moeten worden. Voor geen goud en niet voor al het geld in de wereld.

Dus op naar mijn volgende uitdaging: het kerstdiner én het 25-jarig bestaan van ons bedrijf.