Oostende

Na ons avontuur in Duitsland, was het richting Oostende. Daar zouden we de tweede week van onze vakantie doorbrengen. Vol met afspraken - natuurlijk - maar ik voelde me eindelijk weer goed. Wat een dag in de bossen al niet kan doen!

Maandag o.a. een bezoek aan de bank voor de hypothecaire lening. Niet voor mij, want ik ben geen kopende partij in deze. Kan ook niet, want ik heb een woning in Nederland en zal deze nog wel de komende negen jaar nodig hebben, als ik dat zo eens bekijk. Er worden daar met termen gesmeten die mijn oren doen rinkelen en ik nog net niet met wazige blik en opengevallen mond de beste man aan de andere kant van het bureau aan kijk. Uiteindelijk zal het wel allemaal op hetzelfde neerkomen. 

Na het bankbezoek even een versnapering doen in het oude postkantoor van Oostende wat nu een café is. Daar hebben we afgesproken met de vader van Jan en diens vrouw en is altijd best gezellig. Kan goed kletsen met B. en ook zij bevestigde de verhalen over de overgang, en vertrouwde mij toe dat er licht is aan het einde van deze tunnel. Zij had echter veel baat bij een osteopaat. Een zorgverlener waar ik nog erg veel vraagtekens bij zet qua kwakzalverij. Nu is het ook iets waar mijn collega's mij van proberen te overtuigen, maar ik frons mijn wenkbrauwen nog erg op bij deze zogenaamde behandeling. Zeker als ik kijk wat ze vragen voor een uurtje...

En ik snap wel waarom het 'helpt': je krijgt aandacht en dat is altijd erg fijn en dat zet je eigen lichaam er toe om zichzelf te genezen. Simpel. Dat is ook heel goed, maar een exorbitant hoog tarief van bijna honderd euro voor een uur vind ik wel érg veel geld. Afijn, ik heb een osteopaat aangeschreven om het zelf dan maar te ondervinden. Keep you posted.

We zijn natuurlijk die week ook nog even naar ons nieuwe huis gereden om te kijken hoe het ermee staat. We hadden daar afgesproken met de promotor (projectontwikkelaar) en de deuren- en ramenman. Het was koud en nat en het dak zat er nog niet op (nog niet? Nee, nog niet) en ik maak me nu al zorgen over hoe vochtig het huis zal zijn eenmaal opgeleverd.

De toekomstige kleedkamer

Huis in de steigers

Kamertje bestemming nog onbekend

Ons uitzicht achter...

Nog even wat maten genomen en proberen door het kale geraamte heen te kijken alsof het al ingericht, warm en comfortabel is, maar dat gaat moeilijk. Aan het uitzicht wat wij straks hebben zal het niet liggen. Onderweg naar Eeklo, waar we naar de makelaar zijn gegaan, zag ik nog een mooie sprong reeën met een bijna zwarte ree ertussen (een sprong is een groep). Wie weet zien we dat straks vanuit ons huis.

In Eeklo is dan de handtekening gezet onder de compromis koopovereenkomst (voorlopige koopakte). De mij iets te vlotte makelaar wandelde wel erg snel door de overeenkomst heen en reageerde ook iets te makkelijk op een veranderde termijn voor de uiteindelijke overdracht die nu ineens naar drie maanden is terug gebracht waar dit eerst vier maanden was. Met de belofte dat hij de papieren direct nog die dag op de post zou doen naar de notaris (of bank, of beide, dat was mij niet helemaal duidelijk) werden wij met dwingende hand de deur gewezen omdat zijn volgende afspraak er al was. Moven, tijd voor de volgende. De handtekening was per slot van rekening binnen.

In Oostende hebben we ook weer veel gewandeld ondanks mijn zeer pijnlijke enkel waarvan ik vermoed dat het - let op, moeilijk woord - 'posterior tibial tendon dysfunctie' kan zijn. Flinke steken af en toe, zelfs zo erg dat ik er niet op kan staan, ter hoogte van de knobbel aan de binnenkant van de enkel uitschietend naar de knie. Ik had me voorgenomen na de vakantie langs de huisarts te gaan, maar omdat het nu wel weer gaat, zie ik de noodzaak er niet meer zo van in. Desondanks heb ik nog steeds niet hardgelopen: al een maand niet. Ik ga het misschien zondag maar weer eens proberen.

Op 9 november ook nog even naar Brussel geweest in vreselijk slecht weer, waar we hadden afgesproken met de broer van Jan. Museumpje bezocht en sushi gegeten en dat was het weer.

Op 11 november, mijn verjaardag, zijn we wezen lunchen bij de Carcasse in Sint Idesbald. 

Vlees, vlees en nog eens vlees.
Heb genoeg vlees gegeten voor de rest
van de maand...

We zijn daar al eens geweest en dat was ons wel bevallen en hebben nog even onze Spaanse gewoonte om uitgebreid te lunchen, ietwat verlengd om het gevoel vast te houden. 

Na deze copieuze maaltijd even de calorieën eraf gewandeld op het strand waar het vol lag met scheermessen, je weet wel, die langwerpige schelpen (trouwens erg lekker, de inhoud dan wel te verstaan). Zo lopend op rul zand deed mijn enkel wat protesteren, maar het gekke is dat hoe meer ik loop, hoe minder pijn het doet. Dus ik begrijp daar geen snars van.

Zondag zijn we weer naar mijn huis gereden, natuurlijk nog even via ons nieuwe huis..... Thuis alle boel weer opgeruimd - alsof we nu al aan het verhuizen waren, zo veel troep kwam er uit die auto. We hebben de maandag en de dinsdag goed gevuld met de kiezels terug leggen op het dak - wat nu eindelijk vernieuwd is - en het dakterras 'winterklaar' gemaakt. Even langs het containerpark. Weg is maar weg, want ik heb (nog) geen grote tuin 😏

En woensdag weer aan het werk. Lekker midden in de week weer beginnen, dan is het weer lekker snel weekend. Ik kon er even rustig inkomen - de baas was er niet - om er donderdag weer full throttle in te gaan. Ik voel me weer energiek, zeker nu ik weet dat ik gewoon gezond ben edoch in de overgang zit. Ik doe ook weer iedere dag tien minuten headspace, wat in feite best wel lekker is. Even tien minuten onder begeleiding je hoofd leeg maken.

En dan het goede nieuws: over iets meer dan een maand worden de dagen weer langer....