Lente, kots en huizen

De lente zit in de lucht! Vandaag een heerlijke 10 of 11 graden met een zonnetje, blauwe lucht en bloeiende hazelaars. Echt lenteweer. Je merkt dat de vogeltjes wat meer beginnen te fluiten, de dagen lengen, iedereen wordt een klein beetje vrolijker...

Afgelopen zaterdag hebben wij even een soort op-en-neertje gedaan naar Antwerpen. We zijn daar langs het bedrijf geweest wat onze vloer op de begane grond gaat doen. Wij gaan daar een egalinevloer laten aanbrengen. Dat heb ik nu in mijn huis al in de gang en de keuken. Eigenlijk is dat niets meer dan een egalisatievloer met de bedoeling om daar dan de uiteindelijke vloerbedekking op aan te brengen. Deze egalisatievloer wordt afgewerkt met een tweetal lagen lak zodat het vocht- en krasbestendig is. Een vrij ruwe vloer dus. Betonlook. Dat is wat wij graag zien. Als het niet bevalt kan je er later altijd nog tegels of parket op leggen. Een egalinevloer is vrij goedkoop, dus dat is een prettige bijkomstigheid daar waar alles wat ik mooi vind en simpel lijkt, juist niet te betalen is.

Bij die firma direct gekeken voor vloerbedekking voor de verdieping: voor de slaapkamer, de extra kamer en de kleedkamer. Dat wordt een PVC-vloer. Iets soortgelijks als laminaat, maar dan klinkt het niet zo hol en de toplaag is wat zachter. Ik overweeg nog om in de kleedkamer zachte vloerbedekking te doen, maar ben daar nog niet uit. De reden waarom ik dit zou doen is dat met een harde vloerbedekking zeker in een kleedkamer de stofpluizen vrijelijk rondzweven over zo'n vloer. Bovendien kan het wat koud zijn aan de voeten. Aan de andere kant met zachte vloerbedekking moet je weer oppassen dat je niet van die looppaden krijgt op den duur. 

Het klinkt natuurlijk wel duur zo'n kleedkamer - of 'walk-in-closet' - maar het is in feite niets meer dan een kamertje met een deur waar je langs de wanden rekken hebt waar je kleding aan kunt hangen en lades waar je je sokken en je panties in kunt opbergen. Het is de kleinste kamer die we hebben waar oorspronkelijk de badkamer in was gepland. Daarvoor vonden wij deze ruimte te klein en aangezien we hier niet direct een andere bestemming voor kunnen bedenken dan een kleedruimte, en we onze bestaande kledingkasten hoogstwaarschijnlijk toch niet kunnen plaatsen in de extra kamer vanwege de schuine wanden, is dit een ideale ruimte voor een kleedkamer. Met een grote poef in het midden, een grote spiegel aan de wand en goed licht. Komt allemaal goed.

Overigens zijn wij uitstekend geholpen bij dit bedrijf. Echt een verademing vergeleken bij de andere bedrijven die we hebben bezocht. Het verschil zit 'm volgens ons in het feit dat we hier iets zelfstandig komen kopen en wat niet bij de 'bouwprijs' zit inbegrepen. Hier moeten ze nog verkopen terwijl bij de aangewezen bedrijven waar een contract mee is afgesloten het al is verkocht. Met het besef wat volledig langs ze heen gaat dat wij natuurlijk nooit meer naar die bedrijven gaan die apathisch en totaal niet geïnteresseerd ons verhaal aanhoren, zijnde de badkamer- en de tegelboer. Gemiste kans.

Na het bezoek aan Serena Flooring nog even ergens in één of andere buitenwijk van Antwerpen een broodje gescoord. Broodjeszaak binnen gelopen. Zat aardig vol met studenten (volgens mij Bovis, maar weet dat niet meer zeker). Beetje luidruchtig maar afijn. Wij zijn ook jong (geweest). Ik ging aan een hoog tafeltje zitten en achter mij zat een jongeman nogal lamlendig aan een laag tafeltje, hoofd op z'n arm en zo. Dat zag er niet zo jofel uit, dus ik ben één tafeltje opgeschoven omdat ik dacht: nou, ik weet het niet, maar ik geloof dat ik beter even wat verder kan opschuiven. En ja hoor. Toen we onze koffie kregen, hoorde ik achter mij nogal wat gespetter (ik zat er met mijn rug naar toe) en Jan die wél met zijn gezicht die kant op zat, zei al: oh my god...! Afijn, dat wat die jongeman net ophad lag op de grond. 
Dus we zijn met de koffie toch maar nog even wat verder gaan zitten, want we hadden ook net twee broodjes besteld en ik wilde niet overvallen worden door die zurige lucht. De rest van de studenten, waar deze jongeman bij hoorde, had ook zoiets van: nee hè! Maar ze waren wel zo tof om het zelf op te dweilen, zich te verontschuldigen naar ons en half zwalkend langzaam één voor één naar buiten te lopen, naar hun maat die duidelijk iets te diep in het glaasje had gekeken. Gat, wat zal die zich lamlendig hebben gevoeld!
We hebben wel binnenpret gehad en onze broodjes smaakten uitstekend.

Daarna nog even langs het huis. Niet veel meer gedaan dan het gat van de achterdeur eruit, wat ik al wist natuurlijk. En vóór het huis stonden kozijnen klaar maar zo te zien niet voor ons. We konden wel goed zien dat de zon écht magnifiek zo in ons huis schijnt, dus wel zin in. Natuurlijk goed begluurd door buren, maar ze zullen nog wel meer van ons zien lijkt mij, dus ze gluren maar. Wat een heerlijke schone lucht hier! Stukken beter dan waar ik woon, zeker met oostenwind of helemaal geen wind is het soms niet te harden.

Zondag hebben we eigenlijk niet veel gedaan. Ik had geen zin om te lopen, gedemotiveerd als ik was door die eeuwige hoofdpijn en andere blessures. In plaats daarvan heb ik wat in de tuin gedaan, beetje opgeruimd en aangeharkt. Een mooi welkom voor de naderende lente. Een groot deel van mijn tuin zal in de maanden na de oplevering toch naar het nieuwe huis verhuizen. Mijn tuin zal nog onderhoudsvrijer moeten worden, zonder in te hoeven boeten op groen. Ik zal er nog een flinke kluif aan hebben, aan die tuin daar. Zo groot! Wordt nog wat. Ik heb nu al rugpijn als ik nog maar een deel doe in mijn redelijk kleine tuin. Maar kan dan ook slecht maat houden en ga maar door en door en door. En die rugpijn is meer een spierenkwestie en is vaak de dag erna al weer over.

Mijn eigen gelooide reeënhuid van de spanner gehaald en hier en daar wat bijgeknipt. Nog niet helemaal droog dus aan een kledinghangertje gehangen om nog verder te drogen. Ik was een beetje sceptisch over het resultaat, maar ik denk dat het toch wel wat wordt. Weet alleen niet of ik het een écht zacht velletje kan laten worden. Ik moet de huid nu nog opschuren en (blijkbaar) nog langs iets hards trekken om het zacht te laten worden. Afijn, het is maar een probeersel en als het lukt ga ik mijn andere vel uit de vriezer halen en die ook looien. Het is sowieso leuk om te doen en het geeft een soort 'verbondenheid' met het beestje. Noem het een soort eerbetoon.

Volgens mij ben ik in mijn vorige leven Indiaan geweest. Vandaar dat ik de boeken van Arendsoog zo heb verslonden...