Zomer...

Héél héél langzaam begint het wolkendek te breken en komt de zon tevoorschijn. Het kan nu niet meer lang duren of we baden in het zonlicht met een aangename meer dan twintig graden temperatuur. Heerlijk. Zomer.

Van mij mag het het hele jaar door zomer zijn. Vroeger vond ik de seizoenen heerlijk, maar ik ben veranderd en vind het veel prettiger dat ik met blote voeten kan lopen, deuren en ramen open, in de tuin zitten, veel buiten kunnen zijn, de lange dagen.

Zet mij in Zuid-Frankrijk of Kreta. Ik ben daar zó gewend. Hele dagen buiten, eten onder de olijfboom die midden in je tuin staat, buiten koken, boekje lezen in de schaduw, gebakken visjes eten, patatas bravas, wijntje erbij. Geen straf voor mij.

En dat terwijl ik serieus heb getwijfeld om te emigreren naar Zweden of Canada. Beiden prachtige landen met een landschap waar ik heel erg van hou. Bossen, koelte, dieren, rust en échte winters.

Het is allemaal prachtig en mijn advies is om die dromen vooral op jonge leeftijd waar te maken. Want hoe ouder je wordt, hoe meer je de beperkingen gaat zien van het leven in the middle of nowhere. Tenzij je kinderen hebt en zeker weet dat zij voor je willen zorgen als je geen kant meer op kunt, tenzij ondersteund door een rollator of een exo-skelet.

Nu neig ik toch meer om mijn oude dag te slijten in een iets warmere omgeving. Dus verhuis ik over zo'n jaar of acht zo'n tweehonderd kilometer naar het zuiden.

Duh. Dat zal echt schelen.

Mijn tuin. Als je goed kijkt zie het nieuwe scherm. Op de voorgrond mijn aalbessenstruik maar helemaal gezond istie niet. Rare bladeren en nooit één bes aan deze struik gehad. Deze solliciteert naar een enkele reis GFT-kliko.

De lei-lindes beginnen nu ook in blad te komen. En ja, ik moet nog een stukje klimop doen zoals je ziet op de foto. Had ik geen zin meer in. Bovendien zitten de kliko's vol (ja, ook die van de buren). Misschien doe ik dat zaterdag nog wel, hoewel ik dan mijn auto moet wassen, zowel van binnen als van buiten.

Net geregend....

Alles schiet de grond uit na zo'n regenbui. Als mijn tuin niet zo ongelukkig was gesitueerd, zou ik er nog heel erg van kunnen genieten. Maar dat is helaas wishfull thinking met een tuin aan de straatkant. Vroeger (ja, ik woon er al bijna vijfentwintig jaar) kon je er heerlijk zitten, toen het nog stil was 's avonds en op zondag. Het is tegenwoordig op zondag net zo druk als op een doordeweekse dag. Times change. Zo gaat dat.